Endoskopia w rozpoznawaniu chorób przewodu pokarmowego psów przebiegających z przewlekłymi wymiotami

Opis przypadków klinicznych

Przypadek 1

Opis zwierzęcia: pies, samica, owczarek niemiecki, 8 lat.
Wywiad i badanie kliniczne: od około miesiąca wymioty z częstością 1-3 razy na dobę, bezpośrednio po jedzeniu lub ok. 5 godz. po posiłku. Od około tygodnia wymioty o charakterze fusowatym, bolesność okolicy żołądka przy omacywaniu.

Badania laboratoryjne krwi: hematologiczne: WBC – 9 G/l, RBC – 7,34 T/l, HGB – 9,3 mmol/l, HCT – 0,49 l/l, MCV – 67 fl, MCH – 1,27 fmol, MCHC – 19 mmol/l, PLT – 292 G/l, limfocyty – 12% (1 G/l), monocyty – 2,8% (0,2 G/l), granulocyty – 85,2% (7,8 G/l); biochemiczne ALT – 14 U/l, AST – 38 U/l, ALP – 82 U/l, mocznik – 3,3 mmol/l, kreatynina – 45 µmol/l.

Badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej: ściana żołądka hipoechogenna, pogrubiona (ok. 1 cm) z zatarciem budowy warstwowej. Pętle jelit cienkich wolne od treści, ściana prawidłowej grubości o zachowanej warstwowości. W pojedynczych pętlach jelit cienkich widoczna hiperechogenna błona śluzowa. Pozostałe narządy jamy brzusznej bez widocznych zmian patologicznych.

Badanie endoskopowe: błona śluzowa przełyku prawidłowa, dolny zwieracz przełyku zamknięty, błona śluzowa trzonu żołądka zaczerwieniona, obrzęknięta i krucha, fałdy błony śluzowej w trzonie silnie pogrubione (ryc. 1, s. 56), w części odźwiernikowej widoczny wrzód olbrzymi oraz szeroko otwarty, pogrubiony zwieracz odźwiernika (ryc. 2, s. 56), błona śluzowa dwunastnicy zaczerwieniona i obrzęknięta.

Badanie histopatologiczne wycinków błony śluzowej: przewlekłe, aktywne zapalenie błony śluzowej żołądka o bardzo dużym nasileniu i aktywności (gastritis chronica activa magni gradus), klasyfikacja Sydney: aktywność (+++), nasilenie (+++), zanik gruczołowy (-), metaplazja (-) (ryc. 7, s. 56).