Echokardiografia w weterynarii małych zwierząt

Echokardiograficzna ocena zmian w przebiegu MXD 

Nabyta niedomykalność zastawki dwudzielnej rozwija się wtórnie do zmian degeneracyjnych w aparacie mitralnym i prowadzi do rozwoju dalszych zmian w mięśniu sercowym. Typowymi zmianami, które można zaobserwować podczas badania echokardiograficznego, są:

przerost objętościowy lewego przedsionka (ryc. 8, s. 84);przerost objętościowy lewej komory;hipertrofia przegrody międzykomorowej i wolnej ściany lewej komory;postępujące nieregularne zgrubienia i wypadanie jednego lub obu płatków zastawki;hiperkineza wolnej ściany lewej komory i przegrody międzykomorowej (ryc. 9, s. 84);zerwanie struny ścięgnistej.

Rzadziej spotykanymi zmianami morfologicznymi i funkcjonalnymi w mięśniu sercowym w przebiegu zaawansowanej choroby degeneracyjnej zastawki mitralnej są: obecność wolnego płynu w worku osierdziowym, brak przerostu miokardium, spadek funkcji skurczowych mięśniówki lewej komory, zerwanie mięśnia brodawkowatego. Z reguły (choć nie zawsze) silniej zaawansowane zmiany związane są z większym stopniem niedomykalności mitralnej. U psów ras dużych nabyta niedomykalność zastawki dwudzielnej najczęściej prowadzi do szybszego rozwoju zmian wtórnych w mięśniu sercowym, nawet jeśli przepływ zwrotny zastawkowy jest nieznaczny (2, 4, 5).

Zadaniem lekarza kardiologa echokardiografisty jest nie tylko stwierdzenie niedomykalności zastawki mitralnej u swojego pacjenta, ale także określenie nasilenia zmian w mięśniu sercowym, stopnia zaawansowania choroby, potwierdzenie wskazań (bądź ich braku) do leczenia kardiologicznego i oszacowanie rokowania w stosunku do pacjenta. Jak już powyżej napisano, u wielu psów mamy do czynienia z niedomykalnością fizjologiczną zastawek lub ze zmianami degeneracyjnymi typu I bądź II (proszę nie mylić typów zmian zastawkowych z klasyfikacją stopnia przewlekłej niewydolności układu krążenia!) – takie niewielkie odchylenia od normy nie są wskazaniem do farmakoterapii, ponieważ nie powodują (w ch...