Dziedziczna rodzinna parakeratoza płytki nosa u labrador retrieverów

Rozpoznanie

Opisane objawy kliniczne są dosyć charakterystyczne i pozwalają na postawienie rozpoznania prawdopodobnego, które jednak wymaga potwierdzenia z zastosowaniem badań dodatkowych. Metodą, która pozwala na pewne rozpoznanie choroby, jest badanie histopatologiczne. W związku z lokalizacją zmian wycinki najlepiej pobiera się po znieczuleniu ogólnym. Najczęściej do pobrania wycinka stosowane są trepany biopsyjne o średnicy 4 mm, a materiał pobierany jest z grzbietowej części płytki nosowej, gdzie zmiany są zwykle najbardziej wyrażone. O ile warunki anatomiczne na to pozwalają, można zastosować trepany o większej, sześciomilimetrowej średnicy. Nie zaleca się natomiast używania najmniejszych 2 mm trepanów, ponieważ w takim przypadku wycinek może być zbyt mały do wykazania zmian charakterystycznych. Typowymi objawami histopatologicznymi stwierdzanymi w preparatach są: parakeratyczna hiperkeratoza, egzocytoza neutrofilów i limfocytów oraz gromadzenie się surowicy (objaw ten określany jest jak tzw. jeziora surowicy, ang. serum lakes) w warstwie rogowej naskórka, która to cecha uznawana jest za najbardziej typową dla choroby (5, 7).

Tzw. jeziora surowicy obecne są również w przypadkach tocznia krążkowego, ale występują wówczas w znacznie mniejszej liczbie (5). Poza opisanymi cechami histopatologicznymi może być również obecne zapalenie na granicy naskórka i skóry właściwej (liszowaciejące zapalenie skóry) z naciekiem złożonym z komórek plazmatycznych i limfocytów oraz ucieczka pigmentu (3, 4, 6). Keratynocyty mogą wykazywać zwyrodnienie wodniczkowe (liczne wakuole) (3, 4, 7). W przypadku gdy zmiany obejmują grzbiet nosa (poza płytką nosową), w badaniu histopatologicznym stwierdza się podobne cechy jak na płytce nosa. W wyjątkowych przypadkach,...