Dysplazja jako główna przyczyna osteoarthritis

Osteoarthritis (OA) jest chorobą stawów, która dotyczy chrząstki stawowej i tkanek okołostawowych, tj.:

tkanki podchrzęstnej,błony maziowej,kości,mięśni,ścięgien,więzadeł.

W wyniku rozwoju choroby dochodzi do aseptycznego stanu zapalnego i przebudowy tych struktur (6). Szacuje się, że choroba dotyka około 20% psów powyżej 1. roku życia (3, 13, 36). Dane dotyczące kotów są mniej precyzyjne – w zależności od badanej populacji zmiany w badaniu radiologicznym opisuje się u 22-90% pacjentów. Odsetek pacjentów z diagnozą osteoarthritis jest wyższy w starszych grupach wiekowych (13, 33).

Pacjenci dotknięci tym schorzeniem mogą cierpieć na przewlekły lub ostry ból oraz w różnym stopniu pogarsza się ich swoboda poruszania się. Problem dotyka wielu aspektów życia – od załatwiania potrzeb fizjologicznych po chęć i możliwość zabawy – przez co negatywnie wpływa na relację opiekun – zwierzę. OA bywa wymieniane wśród najczęstszych schorzeń prowadzących do eutanazji (8, 36). Choroba zwyrodnieniowa (ang. degenerative joint disease – DJD) – najczęstsza przyczyna przewlekłego OA – ma charakter progresywny. Istnieją biologiczne mechanizmy naprawcze, najczęściej są one jednak niewydolne i choroba rzadko ustępuje samoistnie bez interwencji lekarskiej (13).

W miarę rozwoju medycyny dostępne jest coraz szersze spektrum metod terapii bólu, poprawy aktywności i spowolnienia tempa postępu DJD. Obserwujemy również coraz większy udział fizjoterapii i rehabilitacji w procesie terapii pacjentów w każdym stadium choroby. Największą skuteczność w ograniczaniu rozwoju OA wykazuje prewencja wdrożona na etapie rozwoju szkieletu. Wczesne wykrycie choroby lub predyspozycji do jej rozwoju pozwala na mniej inwazyjne i skuteczniejsze leczenie prewencyjne. Kluczowa jest odpowiednio przeprowadzona diagnostyka obejmująca badanie kliniczne i radiologiczne (8, 9, 26).

Mechanizm OA

Jest to złożony na poziomie biomechanicznym i biochemicznym proces prowadzący do trwałych i postępując...