Doskonalenie diagnostyki nowotworów za pomocą techniki immunohistologicznej – wprowadzenie - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Doskonalenie diagnostyki nowotworów za pomocą techniki immunohistologicznej – wprowadzenie

CD-117, receptor c-kit (protoonkogen) 

Koduje przezbłonowy receptor tyrozynokinazy KIT. Tenże receptor w pewnym zakresie odpowiada za wzrost i różnicowanie się komórek tucznych. Uważa się, że model reakcji odzwierciedlający rozmieszczenie receptorów c-kit w komórce tucznej może mieć znaczenie prognostyczne. Przypuszcza się, że z pomocą tego przeciwciała możliwe będzie bardziej precyzyjne przewidywanie biologicznego zachowania. Przyjmuje się, że dzięki zastosowaniu obu przeciwciał, tj. Ki-67 oraz CD-117, poprawi się wartość prognostyczna badania, która – jak dotąd – oceniana tylko na podstawie różnicowania histologicznego, jest niezadowalająca (według Patnaika – stadia I-III). Wciąż uważa się, że nowotwór w stadium III będzie wysoce złośliwy, lecz histologiczna ocena nowotworów w stadium I oraz II okazała się niewiarygodna w odniesieniu do rokowania.

MAC-387 

Wykrywa histiocyty (lecz nie komórki Langerhansa) oraz makrofagi. Jest wykorzystywany do różnicowania tych komórek od innych komórek okrągłych.

CD1a 

Ma zastosowanie do identyfikacji komórek Langerhansa – histiocytów – i stąd do różnicowania histiocytów od innych komórek okrągłych w naciekach/nowotworach.

S-100 

Komórki nowotworowe S-100-dodatnie często wykrywa się w mięsakach, przykładowo w nowotworach tkanki chrzęstnej, glejakach, nowotworach osłonek nerwowych oraz czerniakach.

Melan A 

Wykrywa melanocyty i jest pomocny w wykluczaniu rozpoznania czerniaka lub też w diagnostyce czerniaka złośliwego bezbarwnikowego.

Podsumowanie 

W szczególnych przypadkach badanie techniką immunohistologiczną może służyć jako:

  1. narzedzie diagnostyczne (pomocne w różnicowaniu nowotworów zbudowanych z niezróżnicowanych komórek);
  2. narzędzie prognostyczne (szczególnie przy nowotworach z komórek tucznych oraz chłoniakach);
  3. narzędzie wspomagające w opracowywaniu właściwego protokołu terapeutycznego (np. przy nowotworach COX-dodatnich).

Wszystkie z wymienionych powyżej markerów znajdują już zastosowanie w rutynowej diagnostyce, a badania mogą być wykonywane stosownie do zapotrzebowania klientów.

dr Gerhard Loesenbeck
Laboklin GMbH, Bad Kissingen, Niemcy

Weterynaria w Terenie

Poznaj nasze serwisy