Dirofilarioza podskórna u kotów

Opis przypadku

Do lecznicy weterynaryjnej (Witolińska Przychodnia Całodobowa, Warszawa, Polska) trafił 15-letni kot: sterylizowana samica, rasy europejskiej, niewychodząca. W wywiadzie stwierdzono, że u kota od około pół roku występują epizodyczne objawy przedsionkowe i sporadyczne duszności, dodatkowo kot traci na wadze, W dniu wizyty doszło do zaostrzenia objawów: duszność nasiliła się, pojawiły się niezborność i wokalizacja. W badaniu klinicznym stwierdzono silną duszność wdechową i stłumione szmery oddechowe.

Temperatura była w normie, powierzchowne węzły chłonne były niepowiększone, błony śluzowe były różowe, brzuch miękki, a sierść matowa. Wdrożono leczenie objawowe (furosemid, dexaven) i zalecono wykonanie badań dodatkowych, takich jak, badanie morfologiczne krwi z rozmazem oraz badanie biochemiczne (wyniki wybranych parametrów zamieszczono w tab. 1). Po ustabilizowaniu stanu pacjenta zalecono badanie radiograficzne klatki piersiowej. W badaniu hematologicznym stwierdzono leukocytozę wynikającą z neutrofilii z przesunięciem w prawo i limfopenię. W trakcie rutynowej oceny rozmazu krwi wykonanym w laboratorium LABOKLIN Polska stwierdzono obecność mikrofilarii. Test Knotta potwierdził obecność młodocianych form nicieni. Pasożyty zaobserwowano również w badaniu mikroskopowym kropli krwi.

Tab. 1. Wyniki badania morfologicznego oraz biochemicznego – wybrane parametry

Objawy sugerowały zakażenie D. immitis. Wedle danych z piśmiennictwa objawy kliniczne zakażenia D. immitis pojawiają się zwykle po 5-6 miesiącach od zakażenia, po obumarciu przynajmniej jednego pasożyta. Mogą pojawić się również takie nieswoiste objawy, jak np.: osowiałość, biegunka, wymioty, nadmierne ślinienie, spadek apetytu, omdlenia. W skrajnych przypadkach może dojść nawet do nagłej śmierci. Częste objawy ...