Diagnozowanie urazów trzewioczaszki kotów w syndromie upadku z wysokości
Zespół upadku z wysokości jest terminem stosowanym w przypadku zwierząt spadających z balkonów lub okien budynków wysokich na obszarach miejskich. Na potrzeby zdefiniowania tego zespołu przyjmuje się, że minimalna wysokość, z jakiej musiałby nastąpić upadek, to poziom drugiego piętra (1).
Urazy po upadku z wysokości opisywane są w trzech grupach: urazy trzewioczaszki, klatki piersiowej i kończyn. Zmiany pourazowe w obrębie trzewioczaszki obejmują: krwawienie z nosa, otarcia skóry, uszkodzenia tkanek miękkich, złamania szczęki i żuchwy, separację spojenia żuchwy, złamania twardego podniebienia, złamania zębów oraz uszkodzenia stawów skroniowo-żuchwowych (2). Oprócz opisanych urazów trzewioczaszki pozostałe problemy diagnozowane u kotów spadających z wysokości to urazy ortopedyczne, neurologiczne, klatki piersiowej, brzucha i tkanek miękkich (3, 4).
Wyzwania związane z postępowaniem wobec urazów spowodowanych zespołem upadku z wysokości zaczynają się od pierwszej pomocy medycznej i stabilizacji pacjentów. Postępowanie w przypadku zagrażających życiu stanów, takich jak: szok pourazowy, zaburzenia oddychania spowodowane uszkodzeniami klatki piersiowej i obrażenia neurologiczne, są priorytetami. Bardzo niewielu pacjentów wymaga natychmiastowego diagnozowania i zabiegów naprawczych w obrębie trzewioczaszki. W takich sytuacjach bardzo często leczenie może zostać odłożone do całkowitego wyjścia ze stanu zagrożenia życia.
Diagnozowanie uszkodzeń trzewioczaszki
Jeśli pacjent pourazowy jest przytomny, badania diagnostyczne przeprowadza się po jego uspokojeniu lub, jeśli wymaga tego sytuacja, w znieczuleniu ogólnym. W protokole czynności i farmakoterapii dotyczących przygotowania do znieczulenia oraz postępowania w czasie znieczulenia szczególną uwagę poświęca się [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
