Zapalenie płuc u psów i kotów w obrazie radiograficznym

Aby uprościć problem oceny radiograficznej zapalenia płuc, można dokonać podziału według obrazu morfologicznego (9). Jednak nie zawsze jest możliwe jednoznaczne ustalenie, czy w danym przypadku radiogram prezentuje zapalenie płatowe, płacikowe, odoskrzelowe czy raczej śródmiąższowe. Decyduje o tym możliwość różnorodnego przebiegu choroby oraz współistnienia ze sobą jej poszczególnych postaci. Dodatkowo u badanego zwierzęcia oprócz zapalenia płuc mogą występować inne choroby, które nawet nie muszą wpływać na przebieg samego zapalenia płuc, ale mogą być widoczne na radiogramie i utrudniać postawienie rozpoznania.

Innym, nie mniej istotnym elementem radiograficznej oceny zapalenia płuc jest stosowana terminologia. Wyjaśnienia wymagają zwłaszcza dwa terminy: nacieczenie i zagęszczenie. Pierwszy niewątpliwie został „zapożyczony” z języka patologów. Jego radiologicznym odpowiednikiem jest „zagęszczenie” oznaczające obszar tkanki płucnej o zmniejszonej przejrzystości. Obecnie obserwuje się wykorzystywanie przez radiologów zarówno obydwu wymienionych terminów, jak i określeń typu: rysunek/zmiany pęcherzykowe, okołooskrzelowe, śródmiąższowe, a także zacienienie pęcherzykowe/śródmiąższowe (11). Tym samym współcześnie znaczenie słów „nacieczenie”; „zagęszczenie”; „zmiany”; „zacienie” w odniesieniu do tkanki płucnej o obniżonej powietrzności stały się równo znaczące. Ważne, żeby do tych określeń dodać następne, które umożliwią dokładne zlokalizowanie nieprawidłowości, a może nawet ustalenie, czy zapalenie ma charakter ostry, czy przewlekły. Ważne też jest to, by pamiętać, że wszystkie odnoszą się do stopnia upowietrzenia tkanki płucnej, a nie wskazują na przyczynę takiego stanu.

Cechy radiograficzne poszczególnych zagęszczeń

Pojawia się pytanie o cechy radiograficzne poszczególnych zagęszczeń. W najprostszym ujęciu zagęszczenia pęcherzykowe (ryc. 1) powstają, gdy pęcherzyki płucne zamiast powietrzem zostają wypełnione płynem (np. wysięk, krew) bądź komórkami (np....