Ultrasonografia w stanach nagłych. Protokoły weterynaryjne
Interpretacja obrazów ultrasonograficznych płuc
Suche płuco
Opłucna płucna i opłucna ścienna widoczne są w badaniu ultrasonograficznym jako cienkie, hiperechogeniczne, gładkie linie odgraniczające struktury klatki piersiowej od miąższu płuc. Fizjologicznie między tymi warstwami znajduje się niewielka ilość płynu, która u małych ras zwierząt może być trudna do zobrazowania. Poniżej linii opłucnowej w obrazie ultrasonograficznym widoczne są już tylko artefakty powstałe w wyniku odbijania się fal ultradźwiękowych (15). Prawidłowa tkanka płucna nie jest obrazowana w badaniu ultrasonograficznym, a widoczny obraz płuc to nic innego jak artefakty powstałe w wyniku wielokrotnych odbić od powierzchni powietrznych płuc. Ultrasonografia płuc to badanie oparte na ocenie artefaktów, które są składową prawidłowego obrazu ultrasonograficznego płuc. Prawidłowy obraz płuc składa się z artefaktu statycznego, jakim jest artefakt linii A, i artefaktu dynamicznego, określanego jako objaw „ślizgania” (14, 15) (ryc. 5).
Artefakt linii A powstaje w wyniku odbić fal ultradźwiękowych od powierzchni płuc, zaś artefakt dynamiczny jest konsekwencją przemieszczania się opłucnej płucnej względem nieruchomej opłucnej ściennej podczas ruchów oddechowych zwierzęcia. Obecność tylko artefaktów linii A w obrazie świadczy o tzw. „suchym płucu”.
Odma
Obecność tylko artefaktów linii A bez obecności „ślizgania” opłucnej świadczy o obecności odmy opłucnowej w miejscu przyłożenia głowicy. W przypadku braku obecności „ślizgania” wskazane jest zbadanie całej klatki piersiowej w przestrzeniach międzyżebrowych w najwyższych punktach przyłożenia głowicy. [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
