Prawidłowo wykonany rozmaz krwi jako podstawa wiarygodnego wyniku badania morfologicznego
Barwienie
W hematologii dostępnych jest wiele sposobów barwienia preparatów, ale obecnie wiele lecznic oraz laboratoriów korzysta z szybkiego barwienia przy pomocy zestawu typu Diff-Quick/Hemacolor. Procedura barwienia opisana została w tab. 1.
Tab. 1. Procedura barwienia Diff-Quick/Hemacolor
Inne barwienia, jakie spotyka się powszechnie w hematologii, to barwienie Romanowskiego i jego pochodne, czyli Wrighta, Wrighta-Giemsy, jak również Maya-Grunwalda-Giemsy. Barwienie to, tak jak Diff-Quick, opiera się na kombinacji dwóch barwników: eozyny oraz błękitu metylenowego i/lub któregokolwiek z produktów jego oksydacji. W procedurze barwienia Romanowskiego jako rozpuszczalnik oraz utrwalacz wykorzystywany jest alkohol metylowy.
W wyniku tego barwienia komórki uzyskują niebieską, fioletową lub różową barwę. Błękit ma powinowactwo do środowiska kwaśnego i barwi elementy o takim właśnie pH na kolor błękitny do purpurowego. Z kolei eozyna ma powinowactwo do środowiska zasadowego i powoduje zabarwienie takich elementów na czerwono. Szczegółowe zabarwienie elementów komórkowych przedstawiono w tab. 2.
Tab. 2. Zabarwienie wybranych elementów morfotycznych komórek wg Romanowskiego
Należy pamiętać, że podane w tab. 2 zabarwienia elementów komórkowych mogą różnić się zarówno w przypadku stosowanej modyfikacji barwienia, jak i w przypadku różnic gatunkowych.
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
