Mukocele – torbiele śluzowe pęcherzyka żółciowego

Rozpoznanie

Rozpoznanie torbieli śluzowych pęcherzyka żółciowego opiera się na badaniu klinicznym, wynikami badań laboratoryjnych oraz wyniku badania USG jamy brzusznej.

Na podstawie obrazu ultrasonograficznego pęcherzyka żółciowego można wyróżnić 3 stadia choroby (3):

I stadium – zwiększenie echogenności żółci w świetle pęcherzyka żółciowego,

II stadium – gwiaździsty kształt światła pęcherzyka żółciowego,

III stadium – obraz ultrasonograficzny pęcherzyka żółciowego przypomina na przekroju owoc kiwi.

W postępowaniu diagnostycznym bardzo ważne jest ustalenie stopnia zaawansowania choroby, gdyż umożliwia to wybór odpowiedniej terapii (leczenie farmakologiczne lub leczenie chirurgiczne).

Leczenie

W większości przypadków torbieli śluzowych pęcherzyka żółciowego leczeniem z wyboru jest jego usunięcie, czyli cholecystektomia (8). Według najnowszych badań wczesne wykonanie zabiegu powoduje szybkie ustąpienie objawów i zupełny powrót do zdrowia zwierzęcia. Najczęstszymi powikłaniami po cholecystektomii są: zapalenie trzustki, zapalenie otrzewnej i krwawienie do jamy brzusznej (8).

Po wycięciu pęcherzyka żółciowego, dodatkowo zaleca się wprowadzenie terapii lekami żółciopędnymi (np. koncentrat sylimarynowy z nasion ostropestu w dawce 50-250 mg/zwierzę p.o. 1 x dziennie). Leczenie dietetyczne polega na podawaniu karmy niskobiałkowej i niskotłuszczowej.

Leczenie farmakologiczne stosuje się u zwierząt, które nie kwalifikują się do cholecystektomii lub gdy właściciele zwierzęcia nie wyrażają zgody na chirurgiczne usunięcie pęcherzyka żółciowego. Opiera się ono na stosowaniu kwasu ursodeoksycholowego w dawce 10-15 mg/kg mc p.o. 2 x dziennie i S-adenozylometioniny w dawce 20 mg/kg mc p.o. 1 x dziennie. Ważne jest, aby w przypadku leczenia w odstępach 3-4-tygodniowych kontrolować aktywność enzymów wątrobowych i stężenie bilirubiny całkowitej oraz stan pęcherzyka żółciowego (7).