Diagnostyka radiograficzna w stomatologii
W projekcji strzałkowej grzbietowo-brzusznej zwierzę leży na brzuchu z głową przyciśniętą do blatu stołu, tak, by podniebienie twarde zwierzęcia było ustawione równolegle do niego. Kasetę z błoną rentgenowską należy wsunąć głęboko do jamy ustnej, tak, by była równoległa do podniebienia twardego, a promień główny odchylić pod kątem 20° od pionu. Otrzymany obraz przedstawia siekacze i kły szczęki (ryc. 3). W projekcji brzuszno-grzbietowej zwierzę leży na grzbiecie, z głową ułożoną tak, by jego podniebienie twarde było ustawione równolegle do blatu stołu. Jama ustna powinna zostać otwarta możliwie najszerzej, a promieniem głównym ustawionym pod kątem 20° celować na linię środkową na wysokości trzeciego przedtrzonowca. Projekcja ta służy uwidocznieniu siekaczy i kłów żuchwy. Radiogramy wykonane przy użyciu standardowych aparatów rentgenowskich przedstawiają kilka zębów wraz z otaczającą je tkanką kostną (ryc. 2 i 3). Okazują się one szczególnie przydatne w ocenie zmian patologicznych obejmujących szczękę i żuchwę (np. zmiany pourazowe lub rozrostowe). Jednak niektóre z korzeni zębów, szczególnie trzonowców i ostatnich przedtrzonowców, na otrzymanych taką metodą radiogramach pozostają niewidoczne. Co więcej, wykonanie dodatkowych zdjęć skośnych nie w każdym przypadku je uwidoczni – taki problem spotkamy u psów brachycefalicznych, u których występuje silne stłoczenie zębów (ryc. 4).
Innym problemem jest zniekształcenie obrazu – ze względu na skośne ustawienie zęba w stosunku do płaszczyzny odbiorczej. Najczęściej obserwowaną zmianą jest skrócenie obrazu korzenia (ryc. 5).
Inną organizacyjną wadą jest lokalizacja aparatu rentgenowskiego. Aparat przeznaczony do wielu różnych badań zwykle umieszczany jest w [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
