Cytometria przepływowa – jak można wykorzystać jej zalety w diagnostyce laboratoryjnej? Cz. 2

Immunofenotypizacja chłoniaków i białaczek

Aktualnie w weterynarii najpowszechniej stosowanym badaniem wykorzystującym metodę cytometrii przepływowej jest immunofenotypowanie komórek chłoniaków i białaczek u psów, w mniejszym stopniu u kotów. Możliwości wykorzystania tej metody do określenia poszczególnych istotnych diagnostycznie cech w nowotworach hematopoetycznych są ogromne, zwłaszcza u psów. Immunofenotypizacja to charakteryzowanie i klasyfikowanie komórek na podstawie obecności swoistych markerów na ich powierzchni, wewnątrz cytoplazmy czy też w jądrze. W przypadku wielu komórek, w tym tych z szeregu leukocytarnego, cząsteczki te nazywane są antygenami różnicowania (ang. CD, cluster of differentiation). Antygeny danego rodzaju występują często na więcej niż jednym rodzaju komórki, jednak zestaw cząsteczek CD stanowi unikalny garnitur, który może służyć do identyfikacji komórek danej populacji.

Antygeny różnicowania

Spośród wielu markerów komórek hematopoetycznych do diagnostyki wybrano takie, które możliwie najlepiej mogą posłużyć odróżnieniu poszczególnych ich typów od siebie, a przy tym reagują z komórkami psów czy kotów. Dzięki temu możliwe jest wykorzystanie ich w rutynowej diagnostyce weterynaryjnej nowotworów hematoonkologicznych. Aktualnie u psów powszechnie wykorzystuje się następujące markery: CD45 – marker leukocytarny, CD21, CD79α – markery limfocytów B, CD3 (powierzchniowy), CD3c (wewnątrzkomórkowy), CD5 – markery limfocytów T, CD4 – marker limfocytów T pomocniczych, CD8 – marker limfocytów T cytotoksycznych, CD14 – marker makrofagów, monocytów i histiocytów, CD34 – marker komórek macierzystych, CD11b – marker granulocytów, monocytów/makrofagów i komórek NK.

Tab. 1