Badanie ultrasonograficzne struktur szyi u psów i kotów – aktualne spojrzenie. Cz. I

Zakrzepica

Przyczynami zakrzepicy żyły jarzmowej są najczęściej wspomniane wcześniej procesy nowotworowe, jak również zapalenia oraz cewnikowanie (7). Obraz zakrzepu jest zmienny w czasie, dlatego początkowo jako struktura bezechowa może nie zmieniać obrazu naczynia nawet przy jego całkowitej niedrożności. W diagnostyce tego zaburzenia pomocna staje się technika dopplerowska.

Zakrzepica tętnicza może wystąpić u zwierząt z nadkrzepliwością, w wyniku urazów okolicy szyi, jako powikłanie pooperacyjne lub na tle nacieku nowotworowego czy infekcji pasożytniczej. Podobnie jak opisano wcześniej, ostry zakrzep jest aechogenny, dlatego zaburzenie przepływu w naczyniu można uwidocznić w tej fazie głównie przy zastosowaniu dopplera kolorowego. Czasem naczynie ulega poszerzeniu w miejscu zakrzepu. W przewlekłych przypadkach powstaje unaczynienie oboczne, widoczne jako szereg krętych, cylindrycznych bezechowych struktur. Z czasem zakrzep staje się echogenny i widoczny w świetle naczynia. W przypadku zwężenia (stenozy naczynia) w badaniu dopplerowskim obserwuje się wzrost prędkości przepływu krwi w przewężonym odcinku oraz przepływ turbulentny poza przewężeniem (1).

Przetoki tętniczo-żylne wrodzone lub nabyte są rzadkim zaburzeniem krążenia widocznym jako szereg drobnych krętych naczyń z bezechowym światłem wykazujących tętniczy przepływ w obrazowaniu dopplerowskim (7).

Węzły chłonne

U zwierząt domowych na terenie głowy ocenie podlegają trzy parzyste ośrodki limfatyczne: przyuszniczy, żuchwowy i zagardłowy. Z kolei na terenie szyi wyróżniamy skupisko węzłów chłonnych szyjnych powierzchownych (nazywanych także węzłami przedłopatkowymi) i węzłów szyjnych głębokich (1, 5, 6).

Ośrodek chłonny przyuszniczy składa się z jednego lub dwóch węzłów chłonnych położonych przy doczaszkowej krawędzi śliniaki przyusznej, w ...