Badanie ultrasonograficzne struktur szyi u psów i kotów – aktualne spojrzenie. Cz. I

Naczynia i nerwy

Integralnym elementem oceny struktur szyi jest badanie naczyń i nerwów. Po obu stronach szyi w rynience jarzmowej biegną parzyste żyły szyjne zewnętrzne (jarzmowe) oraz położone głębiej tętnice szyjne wspólne. Pień błędno-współczulny przebiega w sąsiedztwie tętnicy szyjnej. Osiąga u psów średnicę 1,2±0,4 mm i jest strukturą hipoechogenną. W przekroju poprzecznym uwidocznić można czasem hiperechogenną wspólną pochewkę otaczającą główne naczynia i nerwy szyi (1).

Żyły jarzmowe powstają w okolicy ślinianki żuchwowej z połączenia żyły szczękowej zewnętrznej i wewnętrznej. Wiotkość ścian naczynia utrudnia obrazowanie, ponieważ zbyt silny nacisk powoduje zamknięcie jego światła. Żeby tego uniknąć, można posłużyć się nakładką dystansującą lub ucisnąć naczynie palcem w okolicy wpustu do klatki piersiowej, co skutkuje silniejszym jego wypełnieniem. W przekroju podłużnym stanowi cylindryczną bezechową strukturę o hiperechogenicznych ścianach (14). W przekroju poprzecznym żyła jarzmowa przyjmuje kształt owalny, który jest nieco zmienny w zależności od siły ucisku, W badaniu dopplerowskim można uwidocznić gładki przepływ laminarny w świetle naczynia (1).

Tętnica szyjna wspólna jest położona głębiej od żyły jarzmowej, bardziej przyśrodkowo i dogrzbietowo. Biegnie wzdłuż tchawicy, a jej przebieg można prześledzić od wpustu do klatki piersiowej, aż do jej podziału w doczaszkowej okolicy szyi, przyśrodkowo od śliniaki żuchwowej. Tętnica szyjna wspólna dzieli się na tętnicę szyjną zewnętrzną, która jest jej doczaszkowym przedłużeniem, oraz tętnicę szyjną wewnętrzną, biegnącą bardziej przyśrodkowo i dogrzbietowo. Ta ostatnia ma nieco mniejszy przekrój. Zatoka tętnicy szyjnej, zwana także opuszką, stanowi nieznaczne poszerzenie ściany przy ujściu tętnicy szyjnej wewnętrzn...