Diagnostyka ultrasonograficzna tarczycy u psów i kotów
Badanie ultrasonograficzne tarczycy jest podstawową metoda diagnostyczną służącą do oceny morfologicznej narządu w przypadku podejrzenia choroby. Metoda ta umożliwia ocenę położenia narządu, jej wielkości, struktury miąższu, obecności zmian ogniskowych i okolicznych struktur tkankowych.
Technika badania
Gruczoł tarczowy położony jest doogonowo od krtani po stronie dobrzusznej tchawicy i graniczy bocznie z tętnicami szyjnymi wspólnymi. Dobrzusznie od narządu widoczne są mięśnie: mostkowo-tarczowy, mostkowo-głowowy i mostkowo-gnykowy. W okolicy lewego płata położony jest przełyk. Przemieszczona tkanka ektopowa gruczołu tarczowego może znajdować się w tylnym obszarze szyi, w okolicy wpustu do klatki piersiowej, a nawet w przednim śródpiersiu.
Badanie gruczołu tarczowego należy wykonywać głowicami liniowymi o częstotliwości powyżej 10 MHz. Ma to związek z jego płytkim położeniem względem skóry. Zwierzę należy ułożyć w pozycji bocznej, grzbietowej lub stojącej z maksymalnie wyprostowaną szyją ku górze (1, 6).
Prawidłowy obraz ultrasonograficzny
Gruczoł tarczowy ma jednorodny wygląd o wyraźnych brzegach i wrzecinowatym kształcie w projekcji podłużnej, a trójkątnym w projekcji poprzecznej (ryc. 1).
Płaty narządu są symetryczne względem siebie, a struktura miąższu jest jednorodna, drobnoziarnista, o echogeniczności wyższej niż echostruktura otaczających mięśni. Torebka tarczycy ma obraz hiperechogenicznej linii otaczającej płaty.
Wielkość narządu jest zależna od wielkości zwierzęcia i u psów wynosi 25-30 mm (długość) x 4-5 mm (szerokość) x [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
