Diagnostyka dopplerowska tętnic wewnątrznerkowych nerek u zwierząt

Nieinwazyjny charakter, łatwa dostępność oraz brak przeciwwskazań sprawiły, że badanie ultrasonograficzne i dopplerowskie stało się podstawowym badaniem obrazowym w podejrzeniu chorób nerek. Badanie to wykrywa nieprawidłowości w budowie narządu i w hemodynamice przepływu krwi przez naczynia wewnątrznerkowe. Badanie dopplerowskie tętnic wewnątrznerkowych wykonuje się w przypadku wielu chorób, takich jak: wodonercze, ostra niewydolność nerek, choroby miąższowe nerek, nadciśnienie tętnicze, choroby wątroby i cukrzycy.

Badanie naczyń wewnątrznerkowych wymaga aparatu z możliwością obrazowania kolorowym Dopplerem. Współczesne aparaty ultrasonograficzne automatycznie wyliczają prędkość przepływu krwi w naczyniu na podstawie pomiaru częstotliwości dopplerowskiej. Ocena widma przepływu przez naczynia wewnątrznerkowe rozpoczyna się od pnia tętnicy nerkowej w kierunku obwodu nerki i powinna obejmować zarówno tętnice międzypłatowe, jak i łukowate w obrębie bieguna górnego i dolnego oraz części centralnej nerek.

Analiza spektralna

Przepływ przez tętnice wewnątrznerkowe jest przepływem o charakterze niskooporowym. Spektrum niskooporowe charakteryzuje się stałym przepływem w jednym kierunku, nawet w okresie rozkurczu. W skurczu wolno narasta, a w rozkurczu cechuje się relatywnie szybkim przepływem krwi (ryc. 1).

Wykonując badanie dopplerowskie naczyń wewnątrznerkowych w celu oceny hemodynamiki przepływu krwi przez nerki, należy uwzględnić następujące parametry:

maksymalną prędkość skurczową,

prędkość końcowo-rozkurczową,

indeks oporowy RI,

indeks pulsacyjności PI (stosunek prędkości skurczowej do końcowo-rozkurczowej).

Najważniejszym parametrem w ocenie przepływu krwi przez naczynia wewnątrznerkowe w diagnostyce chorób miąższowych nerek jest indeks oporu naczyniowego RI (ang. resistance index) (ryc. 2).

Indeks oporowy odzwierciedla opór naczynia na przepływającą przez nią krew i jest obliczany ze wzoru:

Wartość graniczna indeksu oporowego...