Dermatologia pod mikroskopem

Rozmowa z lek. wet. Joanną Karaś-Tęczą, absolwentką SSGW w Warszawie, znanym i cenionym dermatologiem weterynaryjnym. Wśród jej zainteresowań znajdują się nowotwory skóry oraz cytologia. W wolnych chwilach zajmuje ją tematyka angielskich ogrodów bylinowych, muzyka klasyczna oraz podróże. W swoich planach ma wydanie atlasu cytologicznego oraz kilku innych pozycji skierowanych do lekarzy weterynarii zajmujących się dermatologią.

Skąd u Pani Doktor wzięło się zainteresowanie dermatologią? Co miało na nie największy wpływ?

Dermatologią zaraził mnie w 1996 roku prof. Zbigniew Pomorski, którego do dziś uważam za pierwszego i największego promotora dermatologii weterynaryjnej w Polsce.

Grzybica to sprytny przeciwnik. Jak nie dać się jej zmylić?

Wystarczy nie iść na skróty, tylko krok po kroku wykonywać badania dodatkowe w dermatologii. Szczęściarze będą mieć wynik już podczas pierwszej wizyty w trakcie oceny preparatów cytologicznych od zwierzęcia zarażonego grzybicą. Pechowcy będą czekać na wynik hodowli. Oczywiście szczęściu zawsze pomoże doświadczenie w pobieraniu i ocenie materiału pobranego ze skóry objętej zmianami.

Mimikra dermatologiczna, grzybica, należy do grupy wielkich naśladowców. Często obraz kliniczny zmian sugeruje zupełnie inny problem, stąd konieczność badań dodatkowych.

Problemy skórne może wywołać wiele czynników, tj. szczepienia czy alergie. Z jakimi przypadkami spotyka się Pani najczęściej?

Tak naprawdę ze wszystkimi, gdyż od 10 lat zajmuję się wyłącznie pacjentami z problemami dermatologicznymi. Trafiają do mnie zwierzęta z reakcjami polekowymi, nowotworami skóry, problemami alergicznymi i wieloma innymi przypadłościami. Dermatologia to dziedzina bez końca, ponieważ skóra pokazuje masę objawów chorób wewnętrznych.

Jaki etap − rozpoznanie czy leczenie chorób skóry − jest zwykle najtrudniejszy i najbardziej czasochłonny?

Zawsze wywiad i cytologia to kluczowe etapy po zbadaniu pacjenta, które pomogą postawić diagnozę różnicową albo od razu diagnozę ostateczną.

Leczenie miejscowe czy ogólne? Które jest bardziej skuteczne w wypadku zakażeń grzybiczych?

W przypadku grzybicy konieczne jest zarówno leczenie ogólne, jak i miejscowe. Tylko kombinacja tych dwóch form pozwoli na skuteczne usunięcie zakażenia.

Co z problemem antybiotykooporności u pacjentów wymagających dłuższego leczenia?

Antybiotykooporność to problem nie tylko w medycynie weterynaryjnej, ale i ludzkiej. Przyczyny tego problemu leżą często w samych zaleceniach lekarskich: za krótki czas leczenia, za niska dawka antybiotyku, nieprawidłowy pierwszy wybór antybiotyku lub zbyt pochopne zalecenie stosowania antybiotykoterapii. I teraz sami musimy ten problem rozwiązać