Sezonowe łysienie boków – zasady rozpoznawania i leczenia
Objawy kliniczne
Jak już wspominano we wstępie, omawianą chorobę można zaliczyć do wyłysień niezapalnych. Najistotniejszym objawem klinicznym jest w jej przypadku utrata włosa. Występuje ona zarówno u samców, jak i samic, jest także niezależna od poddania zwierzęcia zabiegowi sterylizacji. Istnieje natomiast predyspozycja wiekowa do jej rozwoju – zwykle pierwsze objawy pojawiają się pomiędzy trzecim a szóstym rokiem życia (mediana 3,6 roku) (15). Jak wspominano, przypuszcza się, że problem może mieć podłoże genetyczne – stąd częściej występuje u pewnych ras (wymienionych we wstępie).
Utrata włosa ma zwykle charakter pseudosymetryczny i dotyka boków ciała, klatki piersiowej i brzucha. Często można spotkać się z sytuacją, w której jedna strona ciała jest dotknięta objawami w stopniu zdecydowanie większym od strony przeciwnej. Wyjątkiem są przypadki, w których objawy stwierdzane są tylko po jednej stronie ciała (2, 15, 16, 17, 21, 22). W przypadku sezonowego łysienia boków często spotykane jest określenie, że wyłysienia mają kształt geograficzny. Pod tym pojęciem należy rozumieć, że przyjmują one nieregularne kształty, a ich brzegi podobne są do linii brzegowej na mapach. Powstałe ubytki włosa mogą mieć rozmiar od zaledwie kilku centymetrów do zmian obejmujących całe boczne powierzchnie ciała zwierzęcia. W okresie, gdy dochodzi do zwiększonego nasilenia objawów choroby, włos w miejscach jej rozwoju łatwo poddaje się wyrywaniu. Objawy w postaci utraty włosa rozwijają się dosyć szybko, wraz ze zmianą długości dnia słonecznego, na półkuli północnej ma to miejsce około listopada – grudnia. Następnie w [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
