Melanoderma i łysienie yorkshire terrierów. Przykład wyłysień niezapalnych u psów
Mimo pozornej jednoznaczności pojęcia wyłysienie, które z definicji oznacza brak włosów w obszarach, w których fizjologicznie powinny one występować, wielka różnorodność przyczyn utraty okrywy włosowej u psów przekłada się zarówno na trudności diagnostyczne, jak też na trudności związane z klasyfikacją wyłysień u tego gatunku. W praktycznym ujęciu wyróżnia się dwie podstawowe kategorie: łysienie powstałe wskutek samouszkodzeń związanych z istnieniem świądu u zwierzęcia oraz łysienie niewywołane świądem. Ta ostatnia grupa z kolei obejmuje wyłysienia zapalne i niezapalne (3). Grupa wyłysień niezapalnych u psów jest heterogennym zbiorem, w którym wyróżnia się wyłysienia związane z zaburzeniami w cyklu wzrostu włosa, wyłysienia wynikające z nieprawidłowego rozwoju mieszków włosowych – dysplazje mieszków włosowych, zmiany atroficzne mieszków włosowych oraz grupę wyłysień wynikającą z mieszanych – trudnych do klasyfikacji (atroficznodysplastycznych) zaburzeń dotyczących mieszków włosowych (schemat), s. 24.
Utrata włosa bez istniejących zmian zapalnych w przebiegu wymienionych chorób wiąże się ściśle ze zjawiskami takimi, jak dysplazja, dystrofia czy atrofia mieszków włosowych, jednak często jednoznaczne przypisanie wymienionych pojęć określonym jednostkom chorobowym bywa trudne (1). Z definicji pojęcie dysplazji to nieprawidłowy rozwój tkanki bądź narządu związany z zaburzeniem jego ukształtowania, wielkości czy organizacji komórek. Przez analogię dysplazja dotycząca mieszków włosowych może wiązać się z całkowitym ich brakiem – aplazją, z tworzeniem się zdeformowanych mieszków włosowych lub też z produkowaniem [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
