Dermatofitoza – nadal aktualny problem.

Wyszukaj w serwisie

Dermatofitoza – nadal aktualny problem. Czyli o dermatofitozie raz jeszcze

Istnieją doniesienia o zwiększonej podatności na dermatofitozę wśród Yorkshire terrierów i kotów perskich. W jednym z badań autorzy wykazali, że wśród psów ze zdiagnozowaną dermatofitozą 24% stanowiły właśnie Yorkshire terriery (6). W innym badaniu udział tej rasy wynosił nawet 37% (5). Psy pracujące i polujące mogą być podatne na dermatofitozę ze względu na kontakt z zanieczyszczoną zarodnikami glebą (21). W przypadku kotów rasę perską uznaje się za predysponowaną. Duży odsetek opisywanych przypadków dermatofitozy obejmuje koty długowłose (2, 3, 29, 32). Pierwsze doniesienia naukowe na temat stosowania gryzeofulwiny w leczeniu dermatofitozy u kotów dotyczyły kota perskiego (14).

Czynnikiem zwiększającym ryzyko choroby jest również środowisko, w jakim przebywają zwierzęta. Udowodniono, że przewlekły stres u kotów ma wpływ na odpowiedź immunologiczną i może predysponować do zakażenia dermatofitami. Kortyzol prowadzi do tłumienia odpowiedzi immunologicznej poprzez zmniejszenie syntezy cytokin prozapalnych (TNF-a, IFN-γ oraz IL-2) (10, 25). Co ciekawe, podobne zjawisko zostało udowodnione u ryb (1).

Patogeneza

Czynniki wirulencji, status immunologiczny i wiek gospodarza odgrywają ważną rolę w postępie choroby. Zakażenie następuje poprzez bezpośredni kontakt z chorymi osobnikami. Poza tym transmisji sprzyja kontakt z ektopasożytami, ze ściółką, z przedmiotami, na których znajdują się zarodniki (np. narzędzia groomerskie, obroże) i mikrourazy skóry (21, 30). Okres inkubacji Microsporum canis wynosi od 1 do 4 tygodni. Przyleganie zarodników do warstwy rogowej naskórka trwa od 4 do 6 godzin. Na jego szybkość wpływa ilość zarodników. Proces kolonizacji skutkuje reakcją układu odpornościowego gospodarza, w tym reakcją zapalną. Dlatego na zakażonym obszarze skóry często pojawia się obrzęk, rumień oraz łysienie. Dermatofity mają zdolność produkcji enzymów proteolitycznych i keratolitycznych. Umożliwia to wykorzystanie keratyny jako jedynego źródła pożywienia. Je...

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników, którzy są lekarzami weterynarii
lub posiadają wykupioną subskrypcję.
Masz aktywną subskrypcję?
Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas
Poznaj nasze serwisy