Czyraczyca odbytu u psów
Opis przypadku
Konsultacja dermatologiczna w ambulatorium Katedry Chorób Wewnętrznych z Kliniką Koni Psów i Kotów UP we Wrocławiu.
Pies, owczarek niemiecki, 9 lat, od około pól roku zmiany w okolicy odbytu. Z wywiadu ustalono wcześniejszy tok postępowania lekarsko-weterynaryjnego: wykonane posiewy bakteriologiczne wykazywały wzrost różnych szczepów bakteryjnych – Staphylococcus spp., Streptococcus spp., E. coli, Enterobacter spp. oraz różną wrażliwość antybiotyków. Pies leczony wcześniej antybiotykami (cefaleksyna, amoksycylina z kwasem klawulanowym, ciprofloksacyna) oraz prednizonem w dawce 1 mg/kg m.c. 1 x dziennie. Zmiany, po początkowej częściowej remisji, od kilku tygodni nie reagujące na podawane leki.
Klinicznie: zwierzę w ogólnie dobrej kondycji, z umiarkowaną bolesnością okolicy odbytu.
Pies często przysiadał i stale był „zainteresowany” okolicą odbytu. Wg właściciela nie miał problemów z defekacją. Klinicznie widoczne rozległe zmiany wokół odbytu o charakterze przetok i nadżerek, łącznie z obrzękiem całej okolicy okołoodbytowej. Zmiany pokryte wydzieliną śluzowo-ropną (ryc. 1, 2).
Wykonano preparaty do badania cytologicznego oraz pobrano materiał w celu wykonania posiewu bakteriologicznego. W badaniu cytologicznym obraz przedstawiał typowe ropno-ziarniniakowe zapalenie (proces trwał już kilka miesięcy), obserwowano liczne zdegenerowane neutrofile oraz makrofagi, pojedyncze limfocyty i dużą ilość bakterii – głównie pałeczek.
W posiewach bezpośrednich stwierdzono liczne gronkowce koagulazo-dodatnie Staph. pseudintermedius oraz liczne E. coli, oba patogeny wrażliwe na enrofloksacynę oraz średnio wrażliwe na [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
