Cytologia z ucha – podstawy

Barwienie

Najczęściej wykorzystywaną w codziennej praktyce metodą barwienia wymazów z uszu jest zmodyfikowana metoda Wrighta z wykorzystaniem zestawu odczynników Diff-Quick lub Hemavet. Każdy z wymienionych zestawów składa się z utrwalacza będącego roztworem metanolu oraz dwóch roztworów barwiących: kwaśnego, który ma kolor czerwony, oraz zasadowego o zabarwieniu granatowym (ryc. 3).

Procedura barwienia odbywa się poprzez pięciokrotne zanurzanie na sekundę uprzednio wysuszonego na powietrzu preparatu w utrwalaczu, a następnie w barwniku kwaśnym oraz kolejno w zasadowym (ryc. 4). Przed wprowadzeniem szkiełka do kolejnego odczynnika należy za każdym razem odsączyć nadmiar płynu, przykładając jego dolną krawędź do kawałka ligniny lub bibuły (ryc. 5). Na koniec, w celu spłukania barwników, należy pięciokrotnie (5x 1 s) zanurzyć rozmaz w wodzie destylowanej i pozostawić go do wyschnięcia na powietrzu lub ostrożnie wysuszyć suszarką (ryc. 6) (6, 7).

Na wynik barwienia duży wpływ ma pH wody stosowanej do spłukiwania. Woda wodociągowa w niektórych rejonach kraju ma dosyć wysokie pH, które może powodować odbarwianie elementów komórkowych, dlatego też preferuje się używanie wody destylowanej. W celu intensywniejszego wybarwienia bakterii i drożdżaków zaleca się zwiększenie liczby zanurzeń w roztworze barwiącym numer dwa, czyli zasadowym.

Ocena mikroskopowa

Analizę preparatu należy rozpocząć od oglądania go pod najmniejszym powiększeniem (obiektyw 4x, 10x) w celu wybrania reprezentatywnego obszaru do oceny. Kolejno w celu identyfikacji i określenia liczebności [...]

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas