Biopsja skóry w diagnostyce schorzeń dermatologicznych

Schorzenia dermatologiczne często przyczyniają się do frustracji zarówno opiekunów zwierząt, jak i lekarzy weterynarii, gdyż nie jest łatwym zadaniem odróżnienie pierwotnej przyczyny od czynników wikłających i tym samym postawienie właściwej diagnozy. Istnieje wiele szybkich, niedrogich, łatwych do wykonania i interpretacji testów diagnostycznych, do których należą: zeskrobiny skóry, trichogram, cytologia, badanie w świetle lampy Wooda czy hodowle bakteriologiczne lub mikologiczne. Te dodatkowe badania, wprawdzie pomocne, nie zawsze jednak umożliwiają rozpoznanie pewnych schorzeń. Nieodzowne wówczas jest wykonanie biopsji skóry, która stanowi ważne narzędzie diagnostyczne w dermatologii weterynaryjnej.

Biopsja skóry w diagnostyce schorzeń dermatologicznych

Biopsja skóry może być efektywnym narzędziem przy obopólnym zrozumieniu i współpracy lekarzy: klinicysty – który w sposób właściwy wyselekcjonuje, pobierze, opisze, zabezpieczy próbki, oraz patologa – który podda obróbce, przeprowadzi analizę i zinterpretuje materiał.

Decydując się na tego typu badanie, lekarz weterynarii powinien:

znać wskazania do biopsji;posiadać umiejętności pobierania i odpowiedniego przygotowania materiału;umieć wybrać odpowiednie zmiany na skórze, które będą pomocne w diagnostyce;dostarczyć patologowi niezbędnych informacji na temat historii choroby, leczenia, zmian klinicznych i diagnostyki różnicowej.

Kiedy powinniśmy przeprowadzić biopsję skóry?

Biopsję należy wykonać w następujących przypadkach:

w celu potwierdzenia ostatecznej diagnozy (czyli zawsze znać „wskazania do biopsji”), wykluczenia innych schorzeń, jak również wtedy, gdy ostateczne rozpoznanie nie jest możliwe za pomocą mniej inwazyjnych metod;we wszystkich przypadkach podejrzenia nowotworu, gdy brak jest diagnozy w obrazie cytologicznym. Mając do czynienia z bardzo małą zmianą, usuwamy ją w całości i pozostawiamy szew do momentu otrzymania wyniku histopatologicznego. Wówczas wiadomo, gdzie należy wy...