Analiza problemu łysienia u psów jako syndrom chorób dermatologicznych – przyczyny, postępowanie, studium przypadków
Łysienie (łac. alopecia) u psów to brak włosów na powierzchni skóry, na której w warunkach fizjologicznych włosy występują. Opisywanego zaburzenia nie należy mylić z przerzedzeniem włosów (hipotrychoza), jakie polega na występowaniu o ok. 30% mniejszej niż fizjologicznie liczby włosów.
Łysienie i/lub przerzedzenie należy traktować jako objaw kliniczny wielu chorób skóry zarówno o podłożu genetycznym, jak również dziedzicznym.
W przypadku zmian, których źródłem są choroby genetyczne, można zaobserwować dwa czynniki prowokujące łysienie: nieprawidłowe formowanie mieszków włosowych lub włosów w mieszku włosowym. Proces ten może rozpocząć się już podczas życia płodowego, jak również po urodzeniu – w tym drugim przypadku objawy łysienia pojawiają się nawet do trzeciego roku życia. W sytuacji łysienia na tle genetycznym, tj. po urodzeniu, właściciel zwykle nie jest w stanie zidentyfikować problemu w pierwszych tygodniach życia psa. Objawy łysienia pojawiają się w późniejszym etapie i dopiero wtedy budzą niepokój opiekuna.
Do chorób genetycznych u psów z objawem utraty włosów o opóźnionym charakterze należą:
- dysplazje mieszków włosowych skorelowane z rasą, np. dysplazja mieszków włosowych u psów Lagotto Romanolo,
- łysienie X – obecnie powszechny problem szpiców miniaturowych,
- sezonowe łysienie boków – występujące np. u buldogów angielskich, bokserów czy też sznaucerów w barwie sierści pieprz-sól,
- łysienie wzorzyste, typowe dla jamników.
[...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
