Cukrzyca u kotów – indywidualne podejście do pacjenta

Diagnostyka

Standardowy kot diabetyk jest otyły, powyżej 6. roku życia, o znikomej aktywności fizycznej. Nieodpowiednia dieta, ciągły stres oraz stosowanie glikokortykosterydów również wpływają na rozwój choroby. Badania wykazały zwiększoną predyspozycję do zachorowań u kotów burmańskich, ale tło genetyczne ma znaczenie także poza tą rasą. Cukrzyca częściej dotyka samców, zwłaszcza kastratów, co ma związek ze zmienionym metabolizmem i z nadwagą. Poprawna identyfikacja czynników diabetogennych jest nieodzownym elementem diagnostyki.

Badania, które powinny zostać wykonane w trakcie diagnostyki, to: morfologia, biochemia, poziom elektrolitów, fruktozaminy i T4, badanie moczu z posiewem, pomiar ciśnienia krwi oraz test FeLV/FIV. Pozwoli to na kompleksową ocenę stanu zdrowia zwierzęcia, a także wykrycie chorób towarzyszących lub pierwotnych. Typowe dla cukrzycy nieprawidłowości, których możemy się spodziewać w obrazie krwi, to: tzw. leukogram stresowy, zwiększony hematokryt (wtórny do odwodnienia), podniesiony poziom glukozy, cholesterolu i triglicerydów, azotemia, obniżenie stężenia dwutlenku węgla oraz podwyższone ciśnienie. Zwiększone poziomy parametrów wątrobowych powinny skłonić lekarza prowadzącego do dalszej diagnostyki wątroby i trzustki, jako że często wskazują one na choroby towarzyszące. W moczu oprócz glukozy stwierdzana jest obecność białka, ciał ketonowych, bakterii i niekiedy wałeczków. Posiew z antybiogramem zalecany jest ze względu na silną predyspozycję do wtórnych zakażeń układu moczowego. Badanie tarczycy powinno być wykonywane u każdego pacjenta – objawy nadczynności tarczycy i cukrzycy są podobne, ponadto często występują równocześnie.

Przy uzasadnionych podejrzeniach oraz w przypadku cukrzycy niedającej się ustabilizować lekami zalecane są także: pełny profil tarczycowy, trzustkowy, nadnerczowy, poziom kobalaminy i kwasu foliowego, USG i RTG jamy brzusznej oraz RTG klatki piersiowej. W ten sposób staramy się wykluczyć większość choró...