Zakaźne zapalenie otrzewnej kotów (FIP – ang. feline infectious peritonitis) – jak właściwie zdiagnozować chorobę?

Wyróżnia się dwie postaci FIP: wysiękową (mokrą), w przebiegu której dochodzi do gromadzenia się płynu w jamach ciała, oraz bezwysiękową (suchą), charakteryzującą się powstawaniem ziarniniaków w narządach wewnętrznych. Wpływ na to, która forma choroby rozwinie się u zakażonego kota, ma czynność limfocytów T, które ogrywają kluczową rolę w zapobieganiu postępowi choroby. Podejrzewa się, że koty z silną odpornością komórkową są w stanie kontrolować zakażenie i u takich osobników nie dochodzi do rozwoju FIP, podczas gdy odporność humoralna nie chroni przed rozwojem zakaźnego zapalenie otrzewnej. U kotów z FIP powszechnie notuje się hipergammaglobulinemię, co jest niejako potwierdzeniem tego stanu rzeczy (9).

Obraz kliniczny choroby jest bardzo zróżnicowany. Zarówno postać wysiękowa, jak i bezwysiękowa FIP zaczynają się od objawów nieswoistych – gorączki (opornej na leczenie antybiotykami), apatii, utraty apetytu. Wodobrzusze stanowi najbardziej charakterystyczny objaw mokrej postaci choroby (około 50-60% kotów z wodobrzuszem cierpi na FIP), aczkolwiek w jej przebiegu płyn wysiękowy może gromadzić się także w jamie klatki piersiowej oraz w worku osierdziowym (ryc. 1, 2). Niekiedy płyn gromadzi się tylko w klatce piersiowej, powodując u kota duszność.

Ryc. 1. Obecność płynu w worku osierdziowym kota z FIP w obrazie USG; ryc. archiwum autorów

Ryc. 2. Obecność płynu w jamie brzusznej kota z FIP w obrazie USG; ryc. archiwum autorów