Zaburzenia kardiologiczne w przebiegu wybranych chorób psów i kotów przenoszonych przez ektopasożyty - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Zaburzenia kardiologiczne w przebiegu wybranych chorób psów i kotów przenoszonych przez ektopasożyty

Obserwacje prowadzone w Katedrze Epizootiologii i Klinice Chorób Zakaźnych Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie wskazują, że wiele chorób transmisyjnych, w szczególności przenoszonych przez kleszcze, może prowadzić do zaburzeń pracy serca, a także strukturalnych zmian w mięśniu sercowym. Takie objawy jak: zapalenie mięśnia sercowego (łac. myocarditis), zapalenie wsierdzia (łac. endocarditis), zapalenie całego serca (łac. pancarditis), kardiomiopatia rozstrzeniowa (DCM), tamponada mięśnia sercowego, niedomykalności zastawek, zaburzenia przewodzenia i rytmu, mogą wskazać na bakteryjną, grzybiczą lub wirusową etiologię choroby.

Jak powszechnie wiadomo, najczęstszym czynnikiem etiologicznym infekcyjnego zapalenia wsierdzia są bakterie (1, 2). Drobnoustroje w wyniku ciągłego przepływu krwi przez mięsień sercowy wędrują z ogniska zakażenia do miejsc, w których osadzają się, powodując proces zapalny. Za główne miejsce adhezji drobnoustrojów chorobotwórczych w sercu uważa się zastawki, ale zmiany chorobowe będące następstwem zakażenia mogą rozwijać się również w przegrodzie, na strunach ścięgnistych lub w myocardium. Bakteryjne zapalenie wsierdzia najczęściej obejmuje lewą część serca z zajęciem zastawki mitralnej, aortalnej, trójdzielnej i pnia płucnego (2).

Rokowanie w przypadku nieleczonego bakteryjnego zapalenia wsierdzia jest zazwyczaj niepomyślne, a choroba z reguły kończy się upadkami zwierząt (3). Śmierć zwierzęcia spowodowana jest głównie zastoinową niewydolnością serca, która może wynikać z nasilenia się wcześniej już istniejącej patologii lub z powodu ostrego zaburzenia czynności struktur serca. Najczęstszymi bakteryjnymi patogenami izolowanymi z przypadków bakteryjnego zapalenia wsierdzia są: paciorkowce – 60-80% przypadków (Streptococcus viridans), gronkowce – 20-30% (Staphylococcus aureus, S. epidermidis), enterokoki – 5-18% (Enterococcus faecalis, E. faecium).

Badania własne wykazały, że w przebiegu wielu chorób przenoszonych przez ektopasoży...

Dostęp ograniczony.

Pełen dostęp do artykułu tylko dla zalogowanych użytkowników z wykupioną prenumeratą.
zaloguj się zarejestruj się

Znajdź swoją kategorię

2814 praktycznych artykułów - 324 ekspertów - 22 kategorii tematycznych

Weterynaria w Terenie

Poznaj nasze serwisy