Wybrane czynniki zakaźne i inwazyjne będące przyczyną biegunek psów
Istnieje wiele metod diagnostycznych służących do potwierdzenia parwowirozy psów. Można wymienić wśród nich m.in.: izolację wirusa (VI), test hemaglutynacji (HA), mikroskopię elektronową (EM), ELISA, test aglutynacji lateksowej (LA), test immunofluorescencji (IFA), PCR, test seroneutralizacji, szybkie testy oparte na immunochromatografii (IC) (ryc. 2), hybrydyzację in-situ i LAMP (izotermiczna amplifikacja materiału genetycznego) (3, 12, 13). Najczulszymi z nich są metoda PCR i jej odmiana, rt-PCR (ang. real-time PCR, PCR w czasie rzeczywistym) (14).
Leczenie parwowirozy obejmuje: płynoterapię, zwalczanie zakażeń bakteryjnych, stosowanie środków przeciwwymiotnych, przeciwbiegunkowych oraz stymulację układu odpornościowego (15). W celu sprawowania pełnej opieki nad pacjentami i monitorowania ich leczenia zalecana jest hospitalizacja. Przeżywalność w przypadku nieleczonych szczeniąt chorych na parwowirozę wynosi 9%, zaś szczeniąt hospitalizowanych – ponad 90% (7).
Aby osiągnąć sukces terapeutyczny, konieczne jest zastosowanie odpowiedniej płynoterapii w celu wyrównania zaburzeń elektrolitowych oraz przeciwdziałania odwodnieniu i hipowolemii (15). Płyny powinny być podawane dożylnie, pomaga to ustabilizować układ sercowo-naczyniowy oraz poprawia perfuzję tkanek.
Niezwykle ważne jest hamowanie wymiotów u chorych zwierząt, ponieważ są one jedną z głównych przyczyn utraty płynów, elektrolitów oraz negatywnie wpływają na stan ogólny pacjenta (16). Dobry efekt przeciwwymiotny uzyskuje się przez podanie maropitantu, selektywnego antagonisty receptora neurokininy I w dawce 1 mg/kg m.c. podskórnie co 24 [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
