Przegląd chorób powakacyjnych u psów i kotów
Leiszmanioza
Etiologia
Leiszmanioza jest przewlekłą, pasożytniczą chorobą ludzi i zwierząt wywoływaną przez pierwotniaki – wiciowce z rodzaju Leishmania zaliczane do rodziny Trypanosomatidae (15, 16). Najczęstszym wektorem pierwotniaków są owady z rodzaju Phlebotomus i Lutzomyia. Rezerwuarem zarazka są: psy, gryzonie, małpy, leniwce i oposy. Leiszmaniozę stwierdza się na całym świecie, jednak rejonami endemicznymi, w których choroba występuje stacjonarnie, są: południowa Europa, północna Afryka, Półwysep Arabski oraz północne i centralne rejony Ameryki Południowej.
Objawy kliniczne
Część psów potrafi samodzielnie zwalczyć inwazję i nie dochodzi u nich do rozwoju żadnych objawów klinicznych choroby. U pozostałych zarażonych zwierząt rozwinąć mogą się objawy ciężkiej, zagrażającej życiu leiszmaniozy lub też przyjmuje ona postać subkliniczną, która może ulec zaostrzeniu, gdy dojdzie do spadku odporności organizmu. Często stwierdza się objawy ogólne, posmutnienie, ospałość, nietolerancję wysiłkową. U 90% osobników, które ulegają zarażeniu pierwotniakami, niezależnie od postaci choroby (trzewna lub skórna) stwierdza się wystąpienie objawów dermatologicznych. Mogą być one jedynym symptomem choroby, a często towarzyszą im objawy ze strony innych układów i narządów. Zmiany skórne przybierają charakter wyłysień, nadmiernego łuszczenia się naskórka, guzków i owrzodzeń na skórze nosa, w przestrzeniach międzypalcowych i faflach (17).
Leiszmanioza błon śluzowych u psów notowana jest sporadycznie, w jej przebiegu dochodzi do powstawania owrzodzeń na śluzówkach lub częściej na przejściu skóry w błony śluzowe (18).
[...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
