Nowe gatunki kleszczy w Polsce – czy faktycznie jest czego się bać?
H. marginatum na pewno ze względu na swoją budowę i zachowanie (jest duży, szybki, wytrwały), a także możliwość przenoszenia różnych czynników chorobotwórczych, może budzić niepokój wśród ludzi. Z weterynaryjnego punktu widzenia powinno się jednak bardziej obawiać rodzimych pajęczaków Ixodes ricinus czy Dermacentor reticulatus, powszechnie występujących na terenie kraju, które są przenosicielami groźnych dla ludzi, psów i kotów chorób, takich jak m.in.: babeszjoza, anaplazmoza granulocytarna, bartoneloza, mykoplazmoza hemotropowa czy borelioza.
Tegoroczne obserwacje poczynione w wielu województwach w Polsce wskazują, że w obecnym sezonie pojawił się prawdziwy „wysyp” tych pajęczaków w lasach i na łąkach, z czym wiąże się także zwiększona liczba chorób odkleszczowych u ludzi i zwierząt.
Nie należy zapominać jeszcze o jednym pajęczaku, który został nieco „przyćmiony” przez „medialnego” afrykańskiego kleszcza wędrownego Hyalomma marginatum, a mianowicie o Rhipicephalus sanguineus. Ten ektopasożyt co prawda nie występuje endemicznie na terenie kraju (podobnie jak Hyalomma), jednak jest spotykany w krajach leżących stosunkowo niedaleko Polski, będących celem wakacyjnych podróży rodaków (21, 22). Fakt, że w ciągu ostatnich lat notowano u psów w Polsce przypadki chorób przenoszonych przez te pajęczaki (także u osobników nieopuszczających kraju), takich jak babeszjoza na tle B. gibsoni (23) czy hepatozoonoza (24), wskazuje pośrednio, że ektopasożyt ten może pojawiać się w tym obszarze geograficznym i stanowić niebezpieczeństwo dla zwierząt.
Zapobieganie inwazji ektopasożytów
Zarówno lekarze weterynarii, jak i właściciele zwierząt powinni mieć świadomość, [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
