Nietypowy przebieg anaplazmozy granulocytarnej u psów

Wnioski

W omawianym w niniejszym rozdziale przypadku klinicznym zmiany chorobowe lokalizowały się głównie w wątrobie i śledzionie. Co prawda u pacjenta nie przeprowadzono badania szpiku kostnego, niemniej jednak można przypuszczać, że podobne zmiany występowały również i tam. Guzowate zmiany w wątrobie, z jakimi mieliśmy do czynienia u pacjenta, sugerujące proces nowotworowy, są zjawiskiem niezmiernie rzadkim.

Dopiero wnikliwe badanie cytologiczne bioptatów pobranych z wątroby i śledziony oraz obserwowane zmiany w stężeniach białek surowicy pozwoliły postawić podejrzenie anaplazmozy, którą to jednostkę potwierdziły dalsze badania laboratoryjne (szybki test i PCR). Analizując omawiany przypadek, można dojść do wniosku, że anaplazmoza granulocytarna psów jest chorobą o wielu obliczach, która może mieć przebieg nietypowy, a brak właściwego rozpoznania tej jednostki i brak wdrożenia lub zbyt późne rozpoczęcie leczenia przyczynowego mogą skutkować zgonami pacjentów.

W rozdziale wskazaliśmy również na to, że wnikliwe badania hematologiczne, biochemiczne oraz cytologiczne oraz właściwe odniesienie ich wyników do stanu pacjenta pozwalają już na wczesnym etapie choroby ukierunkować dalsze postępowanie diagnostyczne i wczesne rozpoznanie choroby, co jest kluczowe zarówno dla samych pacjentów, jak i ich właścicieli. Warto także zwrócić uwagę, że obecnie nie ma dostępnych szczepionek przeciwko zakażeniom na tle A. phagocytophilum.

Zapobieganie chorobie polega więc na: [1] unikaniu kontaktu z kleszczami, zwłaszcza w okresie wiosny i jesieni, [2] stosowaniu akarycydów oraz [3] na profilaktycznym podawaniu doksycykliny lub tetracyklin przed i w czasie przebywania na terenach endemicznych dla pajęczaków I. scapularis, I. pacificus, I. ricinus. Przestrzeganie tych zasad minimalizuje istotnie niebezpieczeństwo wystąpienia choroby u zwierząt domowych.