Kleszcze jako wektory chorób zakaźnych i inwazyjnych u kotów

Anaplazmoza granulocytarna

Anaplazmoza granulocytarna jest zakaźną wielonarządową chorobą ludzi i zwierząt, przebiegającą z trombocytopenią. Jej czynnikiem etiologicznym są riketsje Anaplasma phagocytophilum. Do zakażenia tymi drobnoustrojami dochodzi podczas pobierania krwi przez kleszcze bytujące na kocie. Głównym wektorem A. phagocytophilum w Europie jest Ixodes ricinus (14, 15). Rezerwuarem A. phagocytophilum są gryzonie, jednak nie wiadomo, czy rozwój infekcji u kotów może być wiązany ze zjedzeniem gryzoni przez koty lub czy może rozwijać się w następstwie kontaktu bezpośredniego pomiędzy tymi zwierzętami (16). Warto też zauważyć, że u kotów zakażenie to stwierdzane jest znacznie rzadziej niż u psów – podejrzewa się, że ma na to wpływ specyficzne zachowanie kotów i mechaniczne usuwanie kleszczy z powierzchni ich ciała podczas toalety.

Czas inkubacji choroby wynosi kilkanaście dni. Drobnoustroje po wniknięciu do organizmu kota atakują granulocyty obojętnochłonne, w cytoplazmie których formują struktury określane mianem moruli. Objawy zakażenia są mało specyficzne – choroba rozpoczyna się zazwyczaj gorączką, posmutnieniem i apatią (17). U niektórych osobników mogą występować powiększenie węzłów chłonnych oraz typowe oznaki spadku odporności, tj. pogorszenie stanu okrywy włosowej, zapalenie spojówek czy zapalenie dziąseł (18). Często spotykany objaw anaplazmozy granulocytarnej to poliartritis. Najbardziej charakterystyczną zmianą w obrazie krwi jest trombocytopenia, której konsekwencją są skłonności do krwawień i wynaczynień.