Kleszcze jako wektory chorób zakaźnych i inwazyjnych u kotów - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Kleszcze jako wektory chorób zakaźnych i inwazyjnych u kotów

Pierwszymi objawami bartonelozy są gorączka i powiększenie węzłów chłonnych (8, 9). Mogą także wystąpić zaburzenia w rozrodzie oraz może się rozwinąć zapalenie wsierdzia i mięśnia sercowego. DNA bakterii izolowano z krwi, ze zmian zapalnych, jakimi objęte były kości nadgarstka i śródręcza, a także z serca (10, 11). Przypuszcza się, że zakażenia na tle omawianych drobnoustrojów mogą być odpowiedzialne za rozwój różnych patologicznych stanów uznawanych dotychczas u kotów za idiopatyczne, jak: zapalenia dolnych dróg oddechowych, zapalenie trzustki, zapalenie błony naczyniowej oka czy zapalenie dziąseł, a także zapalenie nosa i zatok.

Rozpoznawanie bartonelozy jest trudne. Chorobę należy podejrzewać u zwierząt pochodzących z miejsc endemicznego występowania Bartonella spp. i zdradzających objawy kliniczne, które mogą być konsekwencją zapalenia wsierdzia oraz mięśnia sercowego, u których notowano obecność pcheł lub kleszczy. Obecnie diagnostyka bartonelozy bazuje na testach serologicznych oraz łańcuchowej reakcji polimerazy (PCR).

WWP_5_24_Lukasz_Adaszek_KLESZCZE_CHOROBY_ZAKAZNE_I_INWAZYJNE_U_KOTOW_RYC_1
Ryc. 1. Dodatni wynik badania PCR dla Bartonella (analizator Vcheck M, Vet Expert); ryc. archiwum autorów

Rokowanie w przypadku pacjentów z bartonelozą, u których rozwinęło się zapalenie wsierdzia, nie jest dobre. Żaden z antybiotyków obecnie stosowanych w leczeniu tej jednostki u kotów nie jest w stanie w pełni zwalczyć bakteriemii. U kotów leczenie najlepiej rozpocząć przy pomocy wysokich dawek doksycykliny (10 mg/kg m.c. przez 28 dni) lub amoksycyliny z kwasem klawulanowym. W przypadku braku poprawy po siedmiodniowej antybiotykoterapii wskazana jest zmiana leku, np. na fluorochinolony (12). Rekomendowana jeszcze do niedawna w terapii bartonelozy azytromycyna nie jest obecnie zalecana z uwagi na szybki rozwój antybiotykooporności drobnoustrojów. Oporne przypadki choroby mogą być leczone za pomocą pradofloksacyny w dawce 7,5 mg/kg m.c., w stosunku do której nie stwierdza się rozwoju oporności (13). Najlepszą metodą zapobiegania rozwojowi choroby jest regularne stosowanie preparatów przeciwko ektopasożytom oraz utrzymywanie zwierząt w obrębie domostwa.

Weterynaria w Terenie

Poznaj nasze serwisy