Kleszcz pospolity i kleszcz łąkowy jako groźne gatunki wektorowe dla psów domowych - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Kleszcz pospolity i kleszcz łąkowy jako groźne gatunki wektorowe dla psów domowych

Na przestrzeni ostatnich lat zainteresowanie tematyką kleszczy i chorób odkleszczowych wzrasta. Najprawdopodobniej fakt ten jest ściśle związany ze zmianami klimatycznymi, które wywołują stałe zwiększanie ich zasięgu, jak również z rozwojem wiedzy na temat czynników chorobotwórczych transmitowanych przez kleszcze, groźnych z punktu widzenia medycyny i weterynarii. Kleszcze to krwiopijne pasożyty zewnętrzne kręgowców, w tym: ssaków, ptaków i gadów. W porównaniu do wszystkich stawonogów wektorowych spotykanych w klimacie umiarkowanym są szczególnie niebezpieczne ze względu na ich wysoce rozwiniętą zdolność do przekazywania licznych gatunków bakterii, wirusów i pierwotniaków chorobotwórczych.

W cyklu życiowym kleszczy właściwych (łac. Ixodida) występują trzy stadia rozwojowe, do których należą: larwa, nimfa i postać dorosła. Każda z tych form aktywnie żeruje na żywicielu, a sam cykl rozwojowy obejmuje fazę pasożytowania, podczas której osobnik przytwierdza się do zwierzęcia i pobiera pokarm, jak również fazę niepasożytniczą, wówczas gdy kleszcz żyje poza żywicielem, w środowisku zewnętrznym.

W Polsce aktualnie występuje 16 gatunków kleszczy właściwych, z których część atakuje również psy domowe. W tym wypadku najczęściej pasożytują kleszcz pospolity (łac. Ixodes ricinus) i kleszcz łąkowy (łac. Dermacentor reticulatus), które różnią się od siebie: morfologią, środowiskiem występowania, sezonowością, jak również spektrum transmitowanych patogenów. Zdecydowanie rzadziej u psów stwierdza się występowanie innych gatunków kleszczy, do których należą m.in.: Ixodes hexagonus, I. crenulatus czy I. rugicollis (1-3).

Z punktu widzenia praktyki weterynaryjnej pasożytowanie kleszczy wiąże się z wieloma konsekwencjami. Należą do nich m.in.: uszkodzenia skóry, ogólne osłabienie czy reakcje alergiczne, jednak najbardziej niebezpiecznym następstwem ich żerowania jest transmisja czynników patogennych. Dlatego tak istotne jest stałe zwiększanie świadomości w tej kwestii, z...

Dostęp ograniczony.

Pełen dostęp do artykułu tylko dla zalogowanych użytkowników z wykupioną prenumeratą.
zaloguj się zarejestruj się

Weterynaria w Terenie

Poznaj nasze serwisy