Inwazje kleszczy u zwierząt towarzyszących w Polsce

Rozmieszczenie populacji obu gatunków kleszczy w Polsce jest zróżnicowane (ryc. 3). I. ricinus jest mało wyspecjalizowanym kleszczem, mogącym pasożytować na bardzo dużej grupie żywicieli, w tym zarówno na psach, jak i na kotach. Jak wskazuje jego powszechna nazwa (kleszcz pospolity), występuje praktycznie na terenie całego kraju, zasiedlając siedliska nierównomiernie. Największe skupiska występują przy wąskich drogach i leśnych ścieżkach porośniętych trawą, wzdłuż szlaków zwierzęcych, gdzie kleszcze te mają większą szansę na kontakt z żywicielem. Często można spotkać je na siedliskach wilgotnych, głównie w lasach liściastych i mieszanych, oraz w zaroślach krzaczastych. Gatunek ten nie zasiedla terenów bagiennych i torfowisk, jak również suchych borów sosnowych. Natomiast D. reticulatus (kleszcz łąkowy) występuje w północno-wschodniej i wschodniej części kraju, mniej więcej do granicy Wisły, odrębna populacja jest zlokalizowana w okolicach województwa lubuskiego. Preferowane siedliska tego gatunku to: doliny rzek, potoków i kanałów melioracyjnych, mieszane lasy bagienne, śródleśne polany, podmokłe łąki i pastwiska. W ciągu ostatnich lat D. reticulatus jest coraz częściej obserwowany również na terenach miejskich, na które jest roznoszony wraz z migracją swoich żywicieli, jakimi są średnie i duże gatunki ssaków, np. łosie.

Ryc. 3. Rozmieszczenie populacji Ixodes ricinus i Dermacentor reticulatus na terenie Polski; ryc. archiwum autorów

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników, którzy są lekarzami weterynarii
lub posiadają wykupioną subskrypcję.

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas