Clostridioides difficile i Clostridium perfringens jako czynniki zakażenia jelit u psów i kotów
Leczenie
W przypadku potwierdzonego wynikami badań i wystąpieniem objawów zakażenia na tle C. difficile lekiem z wyboru jest metronidazol. W przypadku C. perfringens zaleca się stosowanie: ampicyliny, erytromycyny, metronidazolu, antybiotyków makrolidowych i tylozyny. Leczenie wspomagające powinno opierać się na podawaniu leków przeciwbiegunkowych, płynoterapii, modyfikacji diety oraz probiotykoterapii (16). Biegunki na tle C. perfringens i C. difficile w dużej mierze ustępują samoistnie. Należy także zaznaczyć, że ustąpienie objawów ze strony układu pokarmowego po podaniu antybiotyków nie jest dowodem na to, że pierwotną przyczyną było zakażenie na tle bakteryjnym.
Wpływ diety
W przypadku C. perfringens na liczbę tych bakterii wpływa rodzaj białka występującego w karmie. Zentek i wsp. w swoich badaniach wykazali, że u psów, które były żywione mokrą karmą zawierającą wołowinę, liczba C. perfringens była zdecydowanie wyższa w porównaniu z osobnikami, które otrzymywały karmę z drobiem. W przypadku karmy suchej zaobserwowano odwrotną sytuację. W kale psów żywionych suchą karmą zawierającą wołowinę stwierdzono mniej C. perfringens (18).
Podsumowanie
Rola bakterii z rodzaju Clostridium u psów i kotów zdrowych oraz chorych nie jest do końca poznana. W związku z tym precyzyjne określenie roli wspomnianych bakterii w patofizjologii zapalenia jelit u psów i kotów sprawia trudności. Na obecnym etapie nie ma precyzyjnych metod diagnostycznych, które pozwoliłyby na proste rozpoznanie infekcji jelitowych na tle bakterii rodzaju [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
