Zastosowanie biomarkerów sercowych w medycynie weterynaryjnej
Przedsionkowy peptyd natriuretyczny (ANP – atrial natriuretic peptide)
ANP jest hormonem peptydowym, syntezowanym, magazynowanym i uwalnianym przede wszystkim przez ściany przedsionków serca. Jest on wydzielany głównie do zatoki wieńcowej, ale też bezpośrednio do światła przedsionka (7). Ma wpływ diuretyczny, wazodilatacyjny, zmniejsza stężenie sodu w surowicy, przyczynia się także do efektu antyhipertroficznego, hamując ekspresję genów dla fibroblastów i kardiomiocytów. Bodźcami powodującymi zwiększone wydzielanie ANP jest nadmierne rozciągnięcie przedsionka, powodowane przez niewydolność serca, nadciśnienie tętnicze lub przewodnienie. Jest to marker, którego koncentracja we krwi pozwala na określenie zmienionych relacji ciśnienia w przedsionkach. Podwyższone stężenie ANP w osoczu występuje przy niewydolności serca, niedomykalności zastawki dwudzielnej, niewydolności nerek, dirofilariozie (8).
Stężenie ANP w osoczu koreluje bezpośrednio z ciężką niewydolnością serca. ANP jest markerem służącym do wczesnego wykrywania niewydolności serca (8). Przedsionkowy peptyd natriuretyczny jest u psów jednym z pierwszych hormonów, których poziom wzrasta w niewydolności krążenia na tle endokardiozy mitralnej (9). ANP może być również pomocny przy diagnostyce duszności u psów. W przypadku braku wzrostu stężenia tego markera we krwi można z dużym prawdopodobieństwem wykluczyć pochodzenie sercowe duszności. Kilkukrotne badania stężenia ANP mogą pomóc także zweryfikować efekty terapii u pacjentów leczonych farmakologicznie, przez co łatwiej określić dalsze rokowania (10).
Mózgowy peptyd natriuretyczny (BNP – brain natriuretic peptide)
Głównym źródłem mózgowego peptydu natriuretycznego (brain natriuretic peptide – BNP) jest u ludzi komora, a u [...]
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
