Zakażenia układu moczowego spowodowane infekcją Corynebacterium urealyticum u psów i kotów. Analiza przypadków
Terapia
W medycynie weterynaryjnej terapia polega przede wszystkim na celowanej antybiotykoterapii. Antybiotyki należy dobierać na podstawie antybiogramu otrzymanego z próbki moczu pobranej metodą cystocentezy. Antybiotykami pierwszego rzutu w medycynie ludzkiej są wankomycyna oraz teikoplanina.
Przemawia za tym stale utrzymująca się wrażliwość Corynebacterium urealyticum na glikopeptydy oraz oporność na większość antybiotyków z innych grup. Są one ordynowane przy bardzo opornych infekcjach bakteriami Gram-dodatnimi. Aby zachować ich wysoką skuteczność, nie należy stosować ich rutynowo w medycynie weterynaryjnej. Jeśli antybiogram pokazuje nam wrażliwość na inne antybiotyki, nie należy wybierać wankomycyny i teikoplaniny jako antybiotyków pierwszego rzutu (2, 7, 10).
W literaturze możemy znaleźć informacje o zmiennej wrażliwości na tetracykliny, rifampicynę, chloramfenikol oraz fluorochinolony. Analizując leczenie pacjentów z wcześniejszych publikacji, dwóch z nich otrzymywało zgodnie z wynikami posiewu doksycyklinę. Terapia jednak nie była udana prawdopodobnie dlatego, że zaledwie 25% antybiotyku jest wydalana wraz z moczem, a zasadowe środowisko dodatkowo zmniejsza aktywność tetracyklin.
Należy pamiętać, że wrażliwość bakterii na antybiotyk w warunkach in vitro nie gwarantuje wrażliwości w warunkach in vivo. Trzech pacjentów leczono rifampicyną, z czego u dwóch zaobserwowano uodpornienie się bakterii w kontrolnym badaniu bakteriologicznym i rozpoczęto terapię teikoplaniną, a trzeci pacjent zmarł. Teikoplanina okazała się skuteczna.
W literaturze udokumentowano bardzo szybką mutację bakterii i nabywanie oporności na:
[...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
