Zaburzenia hormonalne z towarzyszącą poliurią i polidypsją

Zwiększone pragnienie oraz wytwarzanie moczu często występuje u małych zwierząt. Polidypsję definiuje się jako spożycie płynów > 90-100 ml/kg m.c./dzień u psów i > 45 ml/kg m.c./dzień u kotów. Poliuria natomiast jest określana zarówno u psów, jak i kotów jako wydalanie moczu > 50 ml/kg m.c./dzień. Zdrowy pies lub kot wypija w ciągu dnia około 20-90 ml płynów/kg m.c., w zależności od rodzaju pokarmu. Norma wydalania moczu waha się między 20 a 45 ml/kg m.c./dzień. Nadmierne pragnienie i wydalanie moczu zazwyczaj występują w tym samym czasie, dlatego też w literaturze używana jest nazwa „zespół poliurii i polidypsji”. Istotne diagnostycznie jest określenie, która składowa jest pierwotna, a która wtórna. PU/PD może wystąpić jako objaw różnych schorzeń, które zostaną przedstawione później (1-6).

Klasyfikacja wielomoczu

Najczęściej to wielomocz jest objawem występującym jako pierwszy, a polidypsja, w wyniku mechanizmów kompensacyjnych, pojawia się wtórnie. Sama zdolność zagęszczania oraz rozcieńczania moczu w konsekwencji zmiany objętości płynu pozakomórkowego jest u szczeniąt i kociąt ograniczona. Młode zwierzęta mają ogólnie wyższe zapotrzebowanie na wodę oraz większe jej straty jako skutek perspiracji. Dodatkowo nie mają tak efektywnych jak w przypadku zwierząt dorosłych zdolności do zagęszczania moczu. Wszystkie te czynniki predysponują je do gwałtownego odwodnienia, które jest stanem zagrożenia zdrowia i życia młodego osobnika.

Warto wyróżnić rodzaje wielomoczu, ponieważ ze względu na warunki oraz potrzeby organizmu w danym momencie nie zawsze jest on zjawiskiem niepożądanym. Poliuria powinna wystąpić w przypadku, gdy zwierzę pobierze zwiększoną ilość wody. Patologiczny jest natomiast wielomocz, który występuje u pacjenta z odwodnieniem.

Aby ocenić znaczenie kliniczne wielomoczu u danego pacjenta, należy zbadać go klinicznie, przeprowadzić skrupulatny wywiad oraz ocenić właściwości samego moczu. Szczegółowy opis badań diagnostycznych zostan...