Paradoksalny zespół przedsionkowy jako przykład zaburzeń centralnego układu przedsionkowego – objawy, rozpoznanie i leczenie w codziennej praktyce lekarskiej

Rozpoznanie

Rozpoznanie chorób centralnego układu przedsionkowego obejmuje:

• otoskopię,
• analizę płynu mózgowo-rdzeniowego,
• badanie radiograficzne,
• zaawansowane badania obrazowe (tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny),
• badanie za pomocą potencjałów wywołanych pnia mózgu (BAER) oraz
• chirurgiczną biopsję.

Badanie radiograficzne może być przydatne do oceny czaszki u zwierzęcia z podejrzeniem urazu oraz do oceny powietrzności puszek bębenkowych. Jednak z powodu wariacji anatomicznych oraz trudności z prawidłowym ułożeniem pacjenta i prawidłową oceną uzyskanych zdjęć nie wystarczają one w rozpoznaniu centralnego zespołu przedsionkowego (1).

Tomografia komputerowa (TK) pozwala klinicyście ocenić czaszkę oraz mózg w poprzecznej płaszczyźnie i uzyskać obraz przestrzenny.

TK może być lepszym narzędziem do oceny kości, jednakże rezonans magnetyczny (MRI) także umożliwi odpowiednią ocenę kości i znacznie lepszą ocenę tkanek miękkich, co potencjalnie może oszczędzić zwierzęciu kolejnego znieczulenia, w przypadku gdy badanie tomografem nie wykaże żadnych nieprawidłowości.

MRI stanowi złoty standard w rozpoznawaniu chorób ośrodkowego układu nerwowego oraz pozwala na wielopłaszczyznową ocenę struktur mózgowia (1). Badanie to umożliwia wykrycie strukturalnych nieprawidłowości, zapaleń oraz zmian naczyniowych w obrębie [...]

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas