Nefropatia cukrzycowa – czy to istotny problem u pacjentów?

Nefropatia cukrzycowa to zmiany w budowie i funkcji nerek rozwijające się w przebiegu cukrzycy. U ludzi pojawia się ona po minimum 10 latach od zdiagnozowania choroby, natomiast u zwierząt mogą nie rozwinąć się istotne klinicznie zmiany, ponieważ psy z cukrzycą nie przeżywają wystarczająco długo, by je wykryć (1). Pojawia się zatem pytanie: czy nefropatia cukrzycowa jest w ogóle zagrożeniem dla pacjentów weterynaryjnych?

Wpływ cukrzycy na układ moczowy

U zwierząt mianem cukrzycy określa się stan utrzymującej się hiperglikemii, gdy stężenie glukozy we krwi wynosi powyżej > 150 mg/dl. Do tego dochodzą zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej, a także przemiany białek, lipidów i węglowodanów. Jeżeli stężenie glukozy we krwi znajduje się w zakresie normy, prawidłowo funkcjonujące nerki wchłaniają zwrotnie > 99% glukozy z moczu pierwotnego na poziomie kanalika bliższego. W przebiegu cukrzycy możliwości filtrujące nefronu stają się ograniczone, ponieważ zostaje on obarczony zbyt dużą ilością cząsteczek glukozy, w efekcie czego będzie ona pojawiać się w moczu (glikozuria). Dzieje się tak po przekroczeniu progu nerkowego, który u psów wynosi 180-200 mg/dl. Warto jednak zaznaczyć, że glikozuria może mieć inne podłoże niż cukrzyca, na przykład uszkodzenie nerek lub choroby wątroby.

U pacjentów z glikozurią występuje zwiększone ryzyko zakażeń bakteryjnych i grzybiczych w obrębie układu moczowego. Brakuje jednak doniesień, że cukrzyca sama w sobie prowadzi do przewlekłej choroby nerek czy ich ostrego uszkodzenia. Natomiast u psów z cukrzycą stwierdzano takie cechy nefropatii cukrzycowej, jak nadciśnienie tętnicze, białkomocz czy zmiany kłębuszkowe (1).

Czym charakteryzuje się nefropatia cukrzycowa?

Zaburzenia funkcji nerek

Pierwszym z omawianych objawów zaburzenia funkcji nerek w przebiegu nefropatii cukrzycowej jest białkomocz. W badaniu przeprowadzonym na 16 psach u 7 z nich stwierdzono jawny białkomocz w momencie rozpoznania cukrzycy (11). Mianem ...