Nadczynność tarczycy – najczęstsza endokrynopatia kotów. Przypadek kliniczny
Etiologia powstawania przerostu gruczolakowatego tarczycy kotów nie jest dokładnie wyjaśniona. Brak jednoznacznych dowodów na wpływ zewnątrzpochodnych czynników mogących wywoływać nadczynność tarczycy, nie udowodniono także dziedzicznego charakteru choroby. Podejrzewa się, że do powstawania i dojrzewania tkanki gruczolakowatej tarczycy doprowadzają wewnątrzpochodne zaburzenia komórkowe prowadzące do zmian w obrębie genów (1).
Problem nadczynności tarczycy dotyczy przede wszystkim kotów w wieku starszym, powyżej szóstego roku życia (2), z największym nasileniem częstości występowania w wieku 12-13 lat (1).
Nie stwierdzono predylekcji rasowej czy płciowej do występowania schorzenia, jednakże stwierdzono, iż nadczynność tarczycy o charakterze gruczolakoraka występuje częściej u kastrowanych samców. Natomiast zwierzęta żywione karmą o wysokiej zawartości ryb lub podrobów drobiowych są bardziej narażone na gruczolakowaty przerost tkanki tarczycy.
Nadmierne stężenie hormonów tarczycy ze względu na ogólnoustrojowy wpływ na wiele układów narządowych może powodować dużą różnorodność objawów, choć u większości kotów zaniepokojenie właściciela budzą skutki wzrostu metabolizmu zwierzęcia, czyli:
- nadmierna żarłoczność,
- nadpobudliwość i niewspółmierna do apetytu utrata masy ciała.
Jedynie u niewielkiego odsetka zwierząt (1) występuje postać zwana „apatyczną nadczynnością tarczycy”, objawiająca się prócz utraty masy ciała obniżeniem aktywności, otępieniem i anoreksją. Jest [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
