Mykoplazmy hemotropowe jako przyczyna zakaźnej niedokrwistości kotów

Drogi zarażenia

Do transmisji patogenu dochodzi głównie przez zainfekowaną krew. Badaniami PCR wykazano również obecność C. M. haemominutum w ślinie i odchodach oraz M. haemofelis w ślinie i śliniankach eksperymentalnie zainfekowanych kotów, jednak przenoszenie patogenu za ich pośrednictwem pozostaje sprawą dyskusyjną (9).

Powszechnie wymienia się następujące drogi transmisji

1. Agresywne interakcje między osobnikami
   Walki między zwierzętami, w szczególności między starszymi, niekastrowanymi kocurami mogą prowadzić do przeniesienia patogenu drogą krwi – jest to prawdopodobnie droga o największym znaczeniu, co wpływa na umieszczenie walczących kocurów w grupie ryzyka.
2. Rhinocephalides
   Podejrzane o udział w transmisji są m.in. pchła kocia Ctenocephalides felis oraz niektóre gatunki kleszczy – głównie Rhinocephalides spp., rzadziej Ixodes spp. (5, 6, 8, 9) – brak jednak jednoznacznych dowodów na ich rolę w przenoszeniu zarazka z jednego zwierzęcia na inne.
3. Transfuzja krwi
   Niejednokrotnie stwierdzano zakażenia po przetoczeniu biorcy świeżej, zakażonej krwi od dawcy – nosiciela. Ryzyko transmisji zależne jest przede wszystkim od możliwości przetrwania patogenu, na którą mają wpływ: gatunek mykoplazmy, czas i temperatura przechowywania krwi oraz rodzaj użytego antykoagulantu (6, 8). W związku z tym zaleca się wykonywanie badania PCR w kierunku Mycoplasma spp. u każdego potencjalnego dawcy.
4. Transmisja pionowa od kotki na kocięta w czasie porodu.

[...]

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas