Biomarkery kardiologiczne u psów i kotów

Peptydy natriuretyczne

Peptydy natriuretyczne są neurohormonami uczestniczącymi w regulacji gospodarki wodno-sodowej organizmu oraz odpowiadającymi za prawidłowe funkcjonowanie układu sercowo-naczyniowego, działają bezpośrednio na naczynia krwionośne, powodując zwiększenie ich światła (11). Przedsionkowy peptyd natriuretyczny (ANP) jest wydzielany przede wszystkim przez kardiomiocyty przedsionków, a peptyd natriuretyczny typu B (BNP), inaczej nazywany mózgowym, przez kardiomiocyty komór i komórki ośrodkowego układu nerwowego. Peptyd natriuretyczny typu C (CNP) o mało znanym wpływie na układ sercowo-naczyniowy jest uwalniany przez neurony ośrodkowego układu nerwowego, komórki śródbłonka naczyniowego, serca, nerek i nadnerczy (12-16). Wszystkie wymienione peptydy posiadają niemal identyczną sekwencję, z 11 aminokwasami homologicznymi dla każdego peptydu.

Reszty cysteiny z początku i końca tej sekwencji są połączone mostkiem disiarczkowym, co powoduje powstanie 17-aminokwasowej struktury pierścieniowej, która odpowiada za rozpoznanie receptora i biologiczną aktywność peptydów. Peptydy natriuretyczne syntetyzowane są jako pre-propeptydy, a biologicznie aktywne formy, tj. ANP-28, BNP-32, CNP53, czy też CNP-22, powstają po proteolitycznym trawieniu ich prekursorów (15). Peptydy natriuretyczne działają poprzez swoiste receptory błonowe sprzężone z cyklazą guanylową, tj. NPR-A i NPR-B. Związanie cząsteczki z receptorem zwiększa syntezę cGMP (12).

Efektami działania peptydów natriuretycznych są m.in.: zwiększanie natriurezy i diurezy, hamowanie układu renina – angiotensyna – aldosteron, aktywności współczulnej oraz wydzielania wazopresyny (ADH) i hormonu adrenokortykotropowego (ACTH), hamowanie odruchu pragnienia, rozszerzenie naczyń, zwiększenie przepuszczalności śródbłonka, a także hamowanie procesu przebudowy mięśnia sercowego i ścian naczyń krwionośnych (17, 18).

Oznaczenie stężenia peptydów natriuretycznych jest stosowane w diagnostyce niewydolności ...