Jak różnicować i leczyć długotrwałe wymioty u psów i kotów?

Wymioty u psów i kotów są częstym powodem konsultacji lekarsko-weterynaryjnych. Proces wymiotny to złożony mechanizm patofizjologiczny, który jest kontrolowany przez ośrodek znajdujący się w rdzeniu przedłużonym. Do ośrodka tego docierają sygnały wyzwalające, pochodzące z narządów trzewnych, takich jak żołądek, jelita, wątroba czy trzustka, w wyniku pierwotnego lub wtórnego procesu zapalnego, rozszerzenia ściany danego narządu czy podrażnienia czynnikami chemicznymi. Oprócz sygnałów z narządów trzewnych docierają także bodźce z chemoreceptorowej strefy wyzwalającej, w wyniku krążących we krwi toksyn; kanałów półkolistych aparatu przedsionkowego, w chorobie lokomocyjnej lub zespole przedsionkowym, kory mózgowej oraz układu limbicznego w stanach stresowych lub na skutek zwiększonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego (1). Wynikiem tego jest skoordynowana praca mięśni jamy brzusznej i narządów wewnętrznych, prowadząca do wydalenia treści z żołądka i/lub z początkowego odcinka jelita cienkiego (2, 3).

Akt wymiotny poprzedzony jest zazwyczaj objawami zwiastunowymi, takimi jak: nudności, nadmierne ślinienie się, częstsze przełykanie i oblizywanie się, niepokój, a także wokalizacją u kotów. W zależności od czasu trwania wyróżnia się wymioty ostre i przewlekłe. Wymioty ostre trwają z reguły 5-7 dni, natomiast wymioty trwające ponad 7 dni określa się jako przewlekłe, niezależnie od tego, czy mają charakter ciągły, czy okresowy. 

Wywiad oraz badanie kliniczne

Lekarz weterynarii na początku postępowania diagnostycznego w przypadku wymiotów u psów i kotów powinien przeprowadzić szczegółowy wywiad z opiekunem zwierzęcia. Należy ustalić, czy wymioty mają charakter ostry, czy przewlekły, dlatego ważne jest określenie przez właściciela, od kiedy zwierzę wymiotuje. Powinno się także zwrócić uwagę na obecny stan kliniczny zwierzęcia, z uwzględnieniem:

stanu odwodnienia (wygląd błon śluzowych, napięcie skóry, wartość hematokrytu oraz stężenie białka całkowitego w bad...