Jak istotny jest pomiar ciśnienia tętniczego krwi u psów i kotów?
Długotrwałe nadciśnienie prowadzi do zmian wtórnych w naczyniach włosowatych, przede wszystkim do ich przebudowy (przerost błony mięśniowej), co prowadzi do uszkodzenia wielonarządowego. Narządami bardzo wrażliwymi na uszkodzenie wynikające z przewlekłego nadciśnienia tętniczego są: nerki, mózg i serce. W związku z tym ciśnienie powinno być mierzone u wszystkich pacjentów ze zdiagnozowanymi chorobami, w przebiegu których może występować nadciśnienie tętnicze (1, 12). Warto również zaznaczyć, że nadciśnienie tętnicze występuje często u psów z ostrą niewydolnością nerek. Wprowadzenie amlodypiny u tych zwierząt jest skuteczne w obniżaniu ciśnienia tętniczego średnio o 30-60 mmHg. W grupie psów z chorobą nerek otrzymujących leki obniżające ciśnienie śmiertelność jest znacząco niższa niż w grupie nie otrzymującej leków (7, 18).
Brak jest wyraźnej granicy pomiędzy pomiarami mieszczącymi się w granicach normy a pomiarami nieprawidłowymi. Uważa się, że nadciśnienie układowe występuje, gdy ciśnienie skurczowe przekracza 150 mmHg, a rozkurczowe – 95 mmHg (1). Podział zaawansowania nadciśnienia według ACVIM oraz ryzyko powikłań narządowych w zależności od stopnia zaawansowania znajduje się w tab. 1 (4). Przyjmuje się, że pomiar wyższy niż 150/95 mmHg uzyskany podczas 3 kolejnych wizyt u psów i kotów bez objawów klinicznych oraz pojedynczy pomiar u pacjenta z objawami są podstawą do postawienia diagnozy nadciśnienia tętniczego. Objawy kliniczne najczęściej obserwowane są u zwierząt starszych. Najczęściej są to zaburzenia okulistyczne, takie jak nagła ślepota czy wylewy krwi do przedniej komory oka. Do innych objawów mogących nasuwać podejrzenie nadciśnienia tętniczego należą: poliuria i polidypsja, objawy neurologiczne jako wynik udaru, a także krwawienia [...]
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
