Choroby gruczołu krokowego

Prostata, czyli gruczoł krokowy, jest jedną ze struktur anatomicznych układu rozrodczego samców niektórych gatunków zwierząt. Choroby prostaty znacznie częściej dotykają psów niż kotów, dlatego przedstawione w artykule schorzenia zostaną omówione w kontekście gatunku pies domowy (łac. Canis lupus familiaris) (1). Gruczoł krokowy jest jedynym dodatkowym gruczołem płciowym układu rozrodczego psa. U niekastrowanych samców psów masa i wielkość tego gruczołu stopniowo zwiększa się wraz z wiekiem, dlatego też schorzenie objawia się zazwyczaj dopiero u osobników powyżej szóstego roku życia (2, 3). Kluczową rolę w rozwoju i predyspozycji do chorób prostaty odgrywa testosteron. Istotne znaczenie testosteronu w chorobach gruczołu krokowego podkreślają wyniki badań USG tego gruczołu wykonane tydzień po kastracji. Wyniki te wykazały zmniejszenie objętości i wymiarów prostaty, co jest skorelowane ze spadkiem stężenia testosteronu w organizmie. Faktem podkreślającym rolę testosteronu w chorobach gruczołu krokowego u psów jest to, że gwałtownemu spadkowi tego hormonu w pierwszym tygodniu po kastracji towarzyszy znaczne zmniejszenie objętości i wymiarów prostaty ocenianych w badaniu USG (2). Do najczęstszych problemów dotykających omawiany narząd należą rozrost gruczołu krokowego (PH, ang. prostatic hyperplasia) i zapalenie gruczołu krokowego, natomiast w praktyce klinicznej rzadziej można zetknąć się z torbielami gruczołu krokowego, ropniami, nowotworami i metaplazjami (2, 4). Stwierdzono, że połączenie cytologii aspiracyjnej cienkoigłowej i ultrasonografii w trybie B ma dużą wartość diagnostyczną w chorobach prostaty. Wstępną diagnozę chorób prostaty można postawić na podstawie: wywiadu, objawów klinicznych, badania fizykalnego, wyników badania ultrasonograficznego i wyników badań laboratoryjnych, takich jak biochemia surowicy, pełna morfologia krwi, biomarkery i ocena nasienia (2). Najczęściej spotykane objawy kliniczne towarzyszące chorobom prostaty przedstawiono w tab. 1...