Choroby górnych dróg oddechowych kotów

Pomimo dostępnych szczepionek, zakażenia górnych dróg oddechowych na tle różnych czynników patogenicznych wywołujących tzw. koci katar występują dosyć często. Częstość ich występowania koreluje z liczbą kotów na danej przestrzeni, ale również w przypadku wprowadzania nowych zwierząt do hodowli, w samych hodowlach czy schroniskach dla zwierząt. W takich miejscach zakażenia te mogą stanowić szczególny problem.

Do najważniejszych patogenów odpowiedzialnych za choroby górnych dróg oddechowych kotów zalicza się: herpeswirus kotów 1 (FHV1), kaliciwirus (FCV), Chlamydia felis, Bordetella bronchiseptica i Mycoplasma felis. Objawy zakażenia górnych dróg oddechowych są różne i nie można ich jednoznacznie przyporządkować do danego patogenu. Mogą one wahać się od wodnistej wydzieliny z nosa do ciężkiej śmiertelnej choroby ogólnoustrojowej. Obserwuje się: zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie spojówek, zmiany w obrębie jamy ustnej oraz na rogówce, gorączkę i zapalenie płuc. Oprócz głównych, wymienionych powyżej czynników patogennych choroby górnych dróg oddechowych, wikłane są bakteriami jako zakażenie wtórne. Powszechnie zakażenia te są mieszane i powodowane dwoma lub większą liczbą patogenów.

Kaliciwirus kotów (FCV)

Jest wysoce zaraźliwy, a ze względu na dużą zmienność oraz wskaźnik mutacji istnieje wiele wariantów wirusa o zróżnicowanej wirulencji, z których niektóre powodują ciężką chorobę ogólnoustrojową o wysokiej śmiertelności. Objawy zakażenia są zależne od zjadliwości wariantu wirusa, jak również od statusu immunologicznego danego kota. Wśród objawów mogą pojawić się: owrzodzenie w jamie ustnej, problemy z górnymi drogami oddechowymi, wysoka gorączka, a sporadycznie kulawizna spowodowana przejściowym zapaleniem stawów.

Wirus jest wydalany wraz z wydzieliną ustno-nosową oraz spojówkową przez okres do czterech tygodni. Zakażenie wirusem jest możliwe na drodze transmisji bezpośredniej i pośredniej. Poza organizmem kota wirus stabilny jest w środowi...