Zaćma u psów – przyczyny, objawy i leczenie chirurgiczne (fakoemulsyfikacja)

Definicja zaćmy

Zaćmę można zdefiniować jako niespecyficzne zmiany przezierności torebki lub włókien zrębowych soczewki (widoczne zaburzenia przepuszczalności światła) wtórne do zaburzeń lamelarnej architektury struktur soczewki (6, 8). 

Klasyfikacja zaćmy

Zaćmę możemy sklasyfikować ze względu na jej stopień i czas powstania. 

Wyróżniamy zatem zaćmę wrodzoną (najczęściej dziedziczną) lub wtórną (nabytą). Możemy również zróżnicować ją ze względu na przyczynę. 

Zaćma wrodzona

Zaćmę wrodzoną, oprócz uwarunkowanych dziedzicznie wad struktury i funkcjonowania komórkowego soczewki, mogą wywołać towarzyszące wady rozwojowe dotyczące nie tylko samej soczewki.

Do wad takich należą m.in.: 

przetrwałe hiperplastyczne pierwotne ciało szkliste (PHPV), przetrwała hiperplastyczna błona naczyniowa soczewki (PHTVL), przetrwała błona źreniczna (PPM), małoocze, retinopatia, odwarstwienie siatkówki, zapalenie błony naczyniowej. 

W związku z tym, że u psów i kotów mogą występować tego typu wady rozwojowe, rekomenduje się wykonywanie u nich badań pod kątem obecności wad dziedzicznych. Wykonanie takiego badania umożliwia m.in. prowadzenie świadomej i bezpiecznej dla zdrowia zwierząt hodowli (8, 20). Czynniki wywołujące zaćmę wrodzoną to również te niemające dziedzicznego podłoża bodźce, które wpływają na rozwój embrionalny. Należą do nich: zakażenia wewnątrzmaciczne i zaburzenia metaboliczne u matki, a także czynniki fizyczne, jak: urazy, promieniowanie jonizujące czy niektóre leki (sulfonamidy, kortykosterydy). 

Zaćma wtórna

U psów zaćma wtórna może również rozwinąć się jako choroba towarzysząca m.in.:

cukrzycy, zapaleniu błony naczyniowej oka, rogówki i twardówki, urazom gałki ocznej, zmianom o charakterze nowotworowym, wrodzonym dystrofiom siatkówkowym, jaskrze, niedoczynności tarczycy,nadczynności nadnerczy. 

W przypadku zaćmy mówimy o jej dojrze...